Jeszcze kilka miesięcy temu narzekałam na polską pogodę, spóźniający się autobus, drożyznę w sklepach i absolutny brak perspektyw. Myślałam, że coś musi być ze mną nie tak, że nie mam siły przebicia, stawałam się coraz bardziej transparentna, niczym duch. Miałam wrażenie, że wszystkie wybory i decyzje, jakich dokonałam były mylne. Marazm, frustracja i bylejakość, a przecież tak niewiele potrzeba, żeby w Polsce dobrze się czuć.
I tak by mi już chyba zostało, gdyby nie mój mąż, ale to historia na inny temat.
Obecnie mieszkam w Dubaju, dzięki mojej Miłości, dobrze mi tutaj.
Chciałabym o tym opowiedzieć wszystkim zainteresowanym, wprowadzić do tego świata w miarę swych skromnych możliwości. Cały czas się uczę, jestem ciekawa wszystkiego, to naprawdę fascynujące i wciągające miejsce.
Bycie tutaj obwarowane jest konkretnymi zasadami, których respektowanie daje szczęśliwe życie. Historie jakie krążą na temat Dubaju są niekiedy wyssane z palca, straszy się zniewoleniem kobiet, a to jest znacznie bardziej skomplikowane, w każdym razie nie o zniewolenie tu chodzi.
Być może czyimś marzeniem jest mieszkanie i praca w Dubaju?
Jeżeli tak, zapraszam: http://takpachniedubaj.wordpress.com
Może dla odmiany ktoś z Was chciałby ponarzekać na dubajską pogodę?
