Hipoklacemia - gdy spada poziom wapnia w organizmie
Boimy się niedoboru żelaza albo witaminy B12 lub D3. A okazuje się, że także niski poziom tego pierwiastka jest groźny dla zdrowia.
Wapń ma ogromne znaczenie dla naszego organizmu. Nie tylko dba o mocne kości. Korzystnie wpływa również na pracę całego układu nerwowego. Dlatego jego niedobory bardzo nas osłabiają fizycznie i psychicznie.
Można wymienić wiele przyczyn hipokalcemii. Najważniejsze to: zła dieta, niedobór parathormonu (PTH), czyli hormonu wydzielanego przez przytarczyce, niewydolność nerek, brak witaminy D3, ostre zapalenie trzustki, zażywanie niektórych leków.
Objawy niewielkiej ilości wapnia w organizmie są często mylone np. ze zmęczeniem lub przejedzeniem. Są to: osłabienie mięśni, mrowienie wokół ust, dłoni i stóp, bóle głowy i brzucha, napadowa duszność związana ze skurczem mięśni krtani, zaburzenia rytmu serca.
Niestety, często je bagatelizujemy, a to duży błąd. Wieloletnia hipokalcemia jest niebezpieczna. Prowadzi m.in. do problemów z zębami, zmian skórnych przypominających łuszczycę oraz zaćmy i zaburzeń neurologicznych.
Gdy spadek wapnia jest nagły, np. po ciężkiej pracy fizycznej, czy intensywnych ćwiczeniach, wówczas organizm reaguje mocniej. Może się to objawiać skurczami mięśni różnych okolic ciała, także mięśni krtani. W skrajnych przypadkach mogą też pojawić się napady drgawek.
W razie zaobserwowania u siebie niektórych objawów hipokalcemii zgłoś się do lekarza POZ. Zleci Ci badania, które określą poziomy wapnia, magnezu, fosforu oraz substancji odpowiedzialnych za ich wchłanianie, jak np. witaminy D3. W przypadku stwierdzenia niedoboru wapnia trzeba będzie określić przyczynę oraz koniecznie uzupełnić minerał.
Jeśli u źródła hipokalcemii były jedynie niedobory żywieniowe, wystarczy zmienić dietę. Wapń znajdziesz nie tylko w nabiale, ale również w zielonych warzywach i roślinach strączkowych. Bombą wapniową jest też mak.
Duże niedobory wapnia mogą prowadzić do tężyczki, która objawia się silnymi i niekontrolowanymi skurczami oraz drżeniem mięśni. Pierwszym objawem zwykle jest uczucie mrowienia, głównie w opuszkach palców rąk i wokół ust. Potem dochodzą bolesne skurcze mięśniowe - najpierw rąk (charakterystyczne jest zgięcie stawów 4. i 5. palca i wyprost pozostałych).
