Ziarna bobu
W antycznej Grecji używano bobu do głosowania nad ustawami, w Rzymie przy jego pomocy wywoływano duchy, a w średniowiecznej Europie był główną strawą biedoty.
Bób to bogate źródło białka roślinnego, wapnia, żelaza, witamin C, A oraz z grupy B. Zawarty w nim błonnik i zdrowe tłuszcze sprawiają, że ukochali go dietetycy.
W kuchni bób to prawdziwy król. Wspaniale komponuje się ze słonym boczkiem, z warzywnymi gulaszami i zupami. Można serwować go na grzankach, jako gorący dodatek do dań rybnych i mięsnych albo zmiksować i serwować w postaci zielonego piure.
Ugotuj bób do miękkości. Odcedź, zostawiając nieco wody na dnie. Gdy przestygnie, ziarna obierz. Masło z mąką (2 łyżki) przesmaż w rondlu na małym ogniu. Mieszając, dodaj mleko i bulion warzywny (2,5 szklanki). Doprowadź do wrzenia, a potem gotuj jeszcze 5 minut, wciąż mieszając. Zdejmij z ognia. Dodaj starty parmezan i bób. Wymieszaj. Dopraw solą, pieprzem i gałką muszkatołową. Podawaj z listkami szałwii.
Przygotuj bulion warzywny. Dodaj usunięte z jednej laski pestki wanilii i łyżkę brązowego cukru. Do gotującego się bulionu wsyp po 2 garści zielonego groszku i surowego, nieobranego bobu plus skórkę z jednej limonki. Gotuj ok. 10 minut, aż warzywa zmiękną. Zdejmij z ognia i zmiksuj zupę na gładką masę, a następnie przetrzyj przez sito. Do uzyskanego kremu dodaj pół szklanki mleka kokosowego i jeszcze raz zagotuj. Dopraw do smaku sokiem z limonki i posyp miętą.
Młody bób gotuje się krótko - zwykle ok. 15 minut, starszy wymaga nieco więcej czasu - nawet do pół godziny. Bób solimy pod koniec gotowania. Do garnka z gotującym się bobem dodaj parę gałązek kopru - wzmocni to nieco smak bobu i zmniejszy jego właściwości wzdymające. Staraj się bobu nie rozgotować. To ważne w przypadku, gdy jesz bób bez skórki - gdy jest bardzo rozgotowany, ciężko oddzielić go od skórki. A warto pałaszować bób wraz ze skórką, gdyż ta zawiera najwięcej witamin i błonnika.
