Życie z cukrzycą

Niestety, do jej zdiagnozowania dochodzi często dopiero, gdy pojawią się powikłania, a pierwsze symptomy łatwo przeoczyć. Wzmożone pragnienie i częste oddawanie moczu rzadko kojarzą się z chorobą. Żeby ją wykryć, wystarczy proste badanie krwi. Pamiętaj o tym, kiedy prosisz lekarza o skierowanie na morfologię. Brak leczenia grozi poważnymi konsekwencjami: pogorszeniem wzroku, miażdżycą, problemami z wątrobą czy nawet amputacją kończyn.

Bywa odwrotnie. Przy braku insuliny glukoza nie dostaje się do komórek. Wówczas, broniąc się przed głodem, organizm pobudza apetyt, a że glukoza nie jest przyswajana, zaczyna zużywać tłuszcz. Efekt? Mimo, że jesz więcej - chudniesz.

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Ta typu I najczęściej pojawia się u dzieci między 10 a 12 rokiem życia lub u 16, 19-latków. To schorzenie autoimmunologiczne: organizm niszczy komórki produkujące insulinę. Wpływ na to mogą mieć niektóre wirusy nieznacznie modyfikujące antygeny lub wczesne zastąpienia mleka matki mlekiem krowim, którego białko wykazuje podobieństwo do antygenów. Najwięcej osób cierpi na cukrzycę typu II. Choć w dużej mierze sami odpowiadamy za pojawienie się choroby, geny również odgrywają tu istotną rolę. Faktem pozostaje, że otyłość brzuszna powoduje oporność tkanek na działanie insuliny.

Życie z cukrzycą wymaga pewnych wyrzeczeń, ale to nie oznacza, że musisz odmawiać sobie wszystkiego. Pamiętaj o regularnym jedzeniu: unikniesz nagłych skoków poziomu cukru. Nie podjadaj! Szklanka wody lub surowa marchewka pomogą ci "przetrwać" do godziny posiłku. Ruszaj się! Wszystkie działania, które przeciwdziałają otyłości, jednocześnie wspomagają leczenie.

Badania naukowców z Uniwersytetu Newcastle wykazały, że restrykcyjna dieta na wczesnym etapie choroby może ją cofnąć. Kurację trzeba jednak odbyć pod nadzorem specjalisty. Z kolei lekarz medycyny naturalnej Dr Kirt Tyson twierdzi, że w cukrzycy typu I dzięki stosowaniu ścisłej diety można obyć się bez przyjmowania insuliny. Przy tej chorobie nasz jadłospis ma kluczowe znaczenie, ale zawsze konsultuj go ze swoim lekarzem.

Bułki maślane - Przetworzone białe pieczywo szybko podnosi i obniża poziom glukozy. To bardzo niebezpieczne dla diabetyków.

Sery topione i dojrzewające - Zawierają dużo tłuszczu, co niekorzystnie wpływa na gospodarkę lipidową.

Cukier i miód - Powodują gwałtowne skoki poziomu cukru. Lepiej zastąpić je ksylitolem lub stewią - będzie słodko, a zdrowo.

Dżemy, syropy i galaretki - Bazują na owocach, ale zawierają bardzo dużo cukru. Lepiej zjeść świeże lub mrożone owoce.

Pełne ziarna - Najlepsze są kiełki i otręby. Zawierają magnez, chrom, kwasy tłuszczowe omega-3 oraz kwas foliowy. Pomagają obniżyć poziom cholesterolu.

Orzechy - To idealna przekąska, która pomoże zaspokoić nagły głód między posiłkami. Są też bardzo dobrym źródłem magnezu i zdrowych tłuszczów.

Fasola - Jest bogata w błonnik, potas i magnez. Według badań przeprowadzonych na Uniwersytecie w Toronto rośliny strączkowe pomagają obniżyć poziom cukru.

Cytrusy - Pomarańcze, grejpfruty czy cytryny zawierają błonnik rozpuszczalny i witaminę C. Mają też niski indeks glikemiczny. Jedz całe owoce, soki nie są wskazane.

Szpinak - A także inne zielone warzywa liściaste, takie jak kapusta, brukselka czy jarmuż mają mało kalorii, a dużo błonnika. Zawierają też żelazo, magnez oraz witaminy C i E.

Jagody - Dostarczają wakcyninę, substancję insulinopodobną, zwaną roślinną insuliną. Obniża ona poziom cukru we krwi. Pamiętaj: owoce jedz w pierwszej części dnia.

Pomidory -  Zawierają wiele ważnych składników, m.in. witaminę C, witaminę E, żelazo oraz kwasy tłuszczowe omega-3. Spożywaj surowe lub w formie sosu lub przecieru.

SHOW 5/2017