Jest wiele postaci kobiecych w literaturze, który na długo zapadły mi w pamięć. Ze względu na swój charyzmatyczny charakter, ze względu na moje niezrozumienie dla ich zachowania, na swoją odwagę, czy też jej brak. Niektóre postaci sprawiły, że zainteresowałam się jakimś tematem na dłużej, że częściej się uśmiechałam w trudnycm dl amnie okresie, czy też pozwalały mi po prostu oderwać się od rzeczywistości i przenieść w piękny, magiczny świat, zaklęty na kartach książki. Jednak postacią, która zdecydowanie wybija się na tle pozostałych jest Sugar, bohaterka powiesci M. Fabera "Szkarłatny płatek i biały".
Sugar jest postacią trudną, już chociażby ze względu na swoją profesję, trudni się ona bowiem dotrzymywaniem towarzystwa mężczyznom, co stanowi bardzo zgrabny eufemizm dla jej zajęcia, opisanego przez autora książki. Od samego początku Sugar mierzy jednak wyżej. Zdaje sobie sprawę z tego, że jeśli chce zabezpieczyć swoją przyszłość w tak trudnym dla kobiet wieku XIX, bowiem w tym okresie umiejscowiona jest akcja powieści, musi wyznaczyć sobie cel i z determinacją do niego dążyć.
Sugar nie jest więc zwyczajną kurtyzaną. Oczytana dziewczyna, czerpiąca swą niemałą wiedzę z różnych ambitnych książek, staje się doskonałym rozmówca dla swoich bogatych, doskonale wykształconych klientów, którzy w swoim żona nie widzą równego im sobie interlokutora. Wdzięk, czar oraz przede wszystkim inteligencja Sugar, sprawiają, że dziewczyna staje się utrzymanką jednego z bogatszych mieszkańcow Londynu, który odziedziczył podupadające imperium kosmetyczne. Imperium to udaje mu się odbudować, głównie dzięki pomocy Sugar, która wykazała się dobrym wyczuciem rynku kosmetycznego i wspomogła swego kochanka kilkoma doskonałymi pomysłami.
Wszystko to sprawia, że Sugar w krotkim czasie staje się jedną z najbogatszych kurtyzan Londynu, jednak nie doprowadza do sytuacji, w której dziewczyna miałaby spocząć na laurach. Bez zbędnego sentymentalizmu Sugar akcptuje moment, w którym jej wpływowy klient przestaje się nieą interesować, zanim jeszcze on sam zda sobie z tego sprawę. Pogodzona z faktem decyduje o tym, aby diametralnie zmienić swoje życie odchodząc od mężczyzny, który poświęca jej co raz mniej uwagi.
Sugar to dla mnie dziwiętnastowieczny prototyp kobiety biznesu, która nie mając niczego potrafiła obrotnie wykorzystać swoje umiejętności, aby nie spędzić całego swojego żcyai w upodlonej dzielnicy Londynu. Sugar wykazała się niebywałą, zważywszy na jej brak wykształcenia, znajomością rynku, pomogła odbudować imperium kosmetyczne, czyniąc to dodatkowo w taki sposób, aby jej kochanek nei poczuł się zagrożony, zręcznie poddawała mu gotowe rozwiązania tak, aby myslał, że wychodzą od niego. Wszakże ponad sto lat temu jedyną funkcją kobiety był jej ładny wygląd, inteligencja nie miała znaczenia.
Sugar to twarda dziewczyna, zahartowana na ulicy, która - gdyby tylko mogła - mogłaby z powodzeniem przewodzić prężnej firmie oraz łączyć obnowiązki pani prezes z panią domu (o tej bardziej sentymentalnej naturze Sugar dowiadujemy się wraz z biegiem akcji). Sugar jest niejednowymiarowa, niesztampowa (nie jest bowiem neurotyczną kurtyzaną zakochaną w bogatym kliencie, od którego uzaleznia swoje życie jak tytułowa "Dama Kameliowa" Dumas), jest inteligentną kobietą z krwi i kości, wytrwale dążąca do swojego celu i nie poddającą się pomimo niesprzyjających jej okoliczności. Sugar stawia na elektryzujące połaczenie urody, wiedzy i inteligencji. Jestem z całą pewnościa przekonana, że gdyby Sugar miała okazję żyć w naszych czasach, nie zaczynałaby na ulicy, dokąd doprowadziło ją przykre pochodzenie, a raczej stałaby się podporą wielkiej korporacji lub realizowałaby sie w pracy uniwersyteckiej. Sugar jest chyba jedyną kurtyzaną w literaturze, która nioe denerwuje mnie swoim niezdecydowaniem, ktora nie płacze z powodu nieszczęśliwej miłości, ale która w całości akceptuje swój los i prężnie stara się dostować go do swoich potrzeb.
