Koncert grupy múm
Islandzki zespół, poruszający się na granicy muzyki pop, zainauguruje 8. edycję Festiwalu Sacrum Profanum.
Múm, którego twórczość charakteryzuje się ekscentrycznym brzmieniem, barwnymi efektami aranżacyjnymi, wykorzystywaniem różnorodnych instrumentów oraz miękkością partii wokalnych, wystąpi w hali ocynowni elektrolitycznej ArcelorMittal Poland 12 września.
Będzie to ostatni koncert grupy przed zaplanowaną na dłuższy czas przerwą w działalności koncertowej. Múm zagra z towarzyszeniem orkiestry Sinfonietta Cracovia i Chóru Polskiego Radia oraz zaproszonych przyjaciół - artystów islandzkich, takich jak Amiina, Ólöf Arnalds, Sindri Már Sigfússon (Seabear & Sin Fan Bous), Örn Elías Gudmundsson (Mugison), Benedikt Hermann Hermannson (Benni Hemm Hemm), Högni Egilsson (Hjaltalín), Ben Frost, Jóhann Jóhannsson i inni.
- Múm & friends to projekt przygotowany specjalnie na tegoroczną - nordycką edycję Sacrum Profanum. Symfoniczny rozmach nowo zaaranżowanych kompozycji, najbarwniejsi przedstawiciele sceny islandzkiej, niespotykane instrumentarium, niezwykła oprawa wizualna i miejsce koncertu, które na zawsze pozostaje w pamięci. To wszystko już 12 września. Jak zawsze - w Krakowie - mówi Filip Berkowicz, dyrektor artystyczny festiwalu Sacrum Profanum.
Zespół múm powołali do życia w 1997 r. Gunnar Örn Tynes i Örvar Bóreyjarson Smárason. Rok później do zespołu dołączyły siostry bliźniaczki - Gyda i Kristín Anna Valtýsdóttir i już jako kwartet zespół wydał dwa albumy. Po wielu wspólnych projektach z innymi artystami, w 2001 r. ukazała się ich debiutancka płyta Yesterday Was Dramatic, Today Is OK, która zyskała uznanie odbiorców i pochlebne recenzje krytyków. Rok później, po wydaniu albumu Finally we are no one i po zakończeniu pierwszej dużej trasy koncertowej Gyda opuściła zespół. Krótko potem miejsce wokalistki zajęła trzecia z sióstr - Ásthildur Valtýsdóttir, a na czas europejskiej trasy koncertowej na wiolonczeli Gydę zastąpiła Serena Tideman.
Trzeci album zespołu Summer Make Good o bardziej mrocznym charakterze ukazał się w maju 2004 r. W tym czasie do grupy dołączyli Eiríkur Ólafsson i Hildur Gudnadóttir (występowali gościnnie w nagraniach zespołu od początku działania grupy) oraz Ólöf Arnalds. Na początku 2006 r. po wydaniu albumu Summer Make Good i intensywnej trasie koncertowej z zespołu odeszła Kristín. Na początku 2006 r. działalność zespołu rozkwitła na nowo; warto wspomnieć o dwóch udanych remiksach utworów zespołu Goldfrapp: number one oraz never know. Sukcesem okazały się dwa sety didżejskie na festiwalach FatCat w Belgii oraz SXSW w Austin w Teksasie (2007 r.). Zespół zaproszono również na Summer Sonic Festival w Japonii oraz na Bestival na Wyspie Wight. We wrześniu 2007 r. múm wydał płytę Go Go Smear The Poison Ivy, która okazała się ostatnią płytą zespołu wydaną przez Studio FatCat.
Múm zawsze koncentrował się na projektach, których nie można klasyfikować jako typowych dla zespołu muzyki pop czy też dla kolektywu muzyki pop. W historii zespołu znajdziemy również inne aktywności m.in. skomponowanie ścieżki dźwiękowej do legendarnego filmu Siergieja Eisensteina Pancernik Potiomkin, występy na żywo w Hafnafjordur w Islandii, w Brooklyn Lyceum w Nowym Jorku oraz na sławnym hiszpańskim festiwalu filmowym Gijon Film Festival.
Tworzył również muzykę do spektakli teatralnych, m.in. do dwóch teatralnych przedstawień radiowych - Svefnhjólib (Śpiące koło) autorstwa Gyrdir Eliasson oraz Augu Dín sáu mig (Zobaczyły mnie Twoje oczy) poety Sjóna. W 2005 r. zespół został zaproszony do Amsterdamu przez Holland Festival do współpracy z Netherlands Chamber Orchestra przy tworzeniu przedstawienia z wykorzystaniem kilku kompozycji zmarłego awangardowego kompozytora Iannisa Xenakisa.
Obecnie w skład zespołu wchodzą jego członkowie-założyciele: Gunnar Örn Tynes i Örvar Dreyjarson Smárason, a podczas tras koncertowych i nagrań do zespołu dołączają przyjaciele: Eiríkur Orri Ólafsson (trąbka/fortepian/keyboard), Hildur Gudnadóttir (wiolonczela/wokal), Sigurlaug Gísladóttir (wokal/ukulele/inne), Róbert Reynisson (gitary/ukulele) oraz Fin Samuli Kosminen (instrumenty perkusyjne). Do grupy dołączają czasem również: Ólöf Arnalds, Högni Egilsson, Ólafur Björn Ólafsson oraz Gudbjörg Hlín Gudmundsdóttir, a także nierzadko członkowie rodzin, przyjaciele i muzycy.
