"Różowe piórka"

A swymi króciutkimi, niedopowiedzianymi utworami erotycznymi i miłosnymi dowiódł prawdziwości tej tezy. Miłość i żądza pokochały fraszki, a fraszki odwzajemniły się tym samym. Powstał duet niezwykły, pełen namiętności, delikatności, żaru, smutku, radości, lekkości, rozkoszy, pikanterii, na przemian ciętego i figlarnego dowcipu, okraszony tu i ówdzie sugestywnymi rysunkami Mai Berezowskiej. Zebrane w tomie Różowe piórka fraszki erotyczne to zaledwie fragment olbrzymiej, obejmującej ponad pięć tysięcy tych miniaturowych utworów spuścizny Sztaudyngera.

"Wszystkie inne fraszki piszę z rozmysłem, z rozwagą, przeważnie z zamysłem i z dystansem, a te nieprzyzwoitki  dopadają  mnie, gdzie chcą, wkręcają mi się natrętnie do ucha, dopędzają  mnie na przechadzce, budzą w łóżku i notuję je, przewidując, że ani nie ujrzą światła dziennego, ani nie przysporzą mi grosza zysku" - odpowiedział przed laty dziennikarce "Głosu Robotniczego" (nr 312/1960: H. Batorowicz  Sztaudynger z mojej szufladki )  autor "piórek". - "Lubię natomiast te fraszki erotyczne, gdy łączy się groteska z liryzmem. Na przykład: Mam żal do ciebie - czemu przyśniłaś się innemu?  Lub fraszkę  Pensjonarka: Właściwy człowiek od spuszczania powiek - gdzie i model czarującej mnie dziewczyny i żart sąsiadują. Bo ja: W miłości cenię niedoświadczenie. Miłość nie jest kunsztem, miłość jest wzruszeniem".

Jan Sztaudynger

"Różowe piórka"

Wydawnictwo Literackie