Towarzyszka panienka
Autobiograficzne sceny z życia Moniki Jaruzelskiej to pełna ironii opowieść o dorastaniu u boku sławnego ojca.


Jak pisze Monika Jaruzelska w rozdziale wstępnym: Nie ma w mojej książce etosu ani patosu. Każdy, kto spodziewa się gloryfikacji czy też politycznych uzasadnień, do których winna być zobowiązana córka komunistycznego dyktatora, może poczuć się rozczarowany. To jest opowieść o normalnej rodzinie, choć uwikłanej historycznie. Napisana z perspektywy najpierw dziecka, potem dziewczyny, na końcu dojrzałej kobiety.
Książka ta nie jest jednak klasyczną autobiografią. Monika Jaruzelska zbudowała swą opowieść na zasadzie składania puzzli - łącząc ze sobą krótkie wspomnienia niczym kolejne elementy układanki. W efekcie otrzymujemy historię jej życia. Począwszy od najwcześniejszego dzieciństwa, w większości spędzanego w Tatrach, przez wspomnienia nieodłącznych chłopców z ochrony, szkolnych występów przed generalicją oraz plotek pań generałowych.
Potem stan wojenny, konsekwencje noszenia "gorącego" nazwiska, życie dorosłe i walka o własną pozycję. Dowiadujemy się z tej opowieści, jakim ojcem był generał Jaruzelski, a jaką córką Monika. Wszystko opowiedziane jest przez autorkę z poczuciem humoru i zachowaniem zdrowego dystansu do siebie, najbliższych i świata.
Monika Jaruzelska
"Towarzyszka Panienka"
Wydawnictwo Czerwone i Czarne