Rozstanie to nie koniec świata

Rozstanie nie jest końcem świata - nawet jeśli teraz tak czujesz. Co więcej, choć trudno w to uwierzyć, może stać się początkiem czegoś nowego. Pamiętaj też, że nie ma dymu bez ognia, więc kto wie, może za jakiś czas sama spojrzałabyś prawdzie w oczy i podjęła identyczną decyzję jak teraz twój mąż, partner czy przyjaciel. On cię zwyczajnie ubiegł. Odchodząc, właściwie zrobił ci przysługę. "Dał ci możliwość pójścia w życiu do przodu bez żadnego poczucia winy" - jak pisze Lisa Steadman, autorka poradnika poświęconego rozstaniom.

Oczywiście taka racjonalizacja nie zmniejszy twojego bólu. Niemniej skoro już się stało, skorzystaj z okazji, by pobyć sama ze sobą. Możesz teraz robić, co chcesz, chodzić, gdzie chcesz, gotować i jeść, to co lubisz, oglądać filmy i programy, jakie ci się podobają. Możesz też bez ograniczeń poznawać nowych ludzi i spotykać się, z kim chcesz. A nuż za horyzontem czeka nowa miłość? Zanim jednak pójdziesz dalej, musisz najpierw przeżyć swoistą żałobę po związku.

Stres związany z rozwodem jest porównywalny ze śmiercią partnera. Masz więc prawo równie mocno cierpieć. I choć to będzie piekielnie trudne, musisz przejść przez wszystkie etapy tej "żałoby", poczynając od szoku, przez wyparcie, złość, utratę poczucia własnej wartości, po akceptację.

Bo rozstanie trzeba poczuć. Wypłakać wszystkie łzy. Wykrzyczeć wściekłość. Złorzeczyć i kląć. Pozwolić sobie na rozpacz, strach i żal, że się nie udało. Nie ma innej możliwości, żeby wyjść na prostą - trzeba przetrwać te etapy, rozsypać się na maleńkie kawałki, a potem odbudować od nowa. Nie oszukuj samej siebie, nie idź na skróty. Nie wmawiaj sobie, że nic nie boli i że nic się nie stało. Nie przejmuj się tym, co ludzie powiedzą. Nie wstydź się tego, że cierpisz.