Makaron: Jaki dla kogo?

Dobrze ugotowany makaron jest jednym z najsmaczniejszych i najzdrowszych dań. Dodaje energii, reguluje trawienie, poprawia nastrój, pomaga trzymać cukier w ryzach i wspomaga odchudzanie. Są i tacy, którzy unikają makaronu, bo uważają, że tuczy i podbija cukier.

100 g suchego makaronu (przed ugotowaniem) dostarcza 350-390 kalorii, a to sporo. Jednak makaron podczas gotowania pęcznieje  i zwiększa swą objętość, 100 g ugotowanego to już tylko 110-155 kcal.

Dlatego osoby na diecie mogą jeść makaron bez obaw, pod warunkiem, że makaron ugotowany będzie al dente (półtwardo) i jedzony z warzywami. Wtedy dłużej się trawi. Rozgotowany, z tłustymi dodatkami, może powodować tycie.

100 g suchego i 1 l wrzątku gotuj wg zaleceń na opakowaniu. Włosi podają makaron gorący, Polacy "hartują" go zimną wodą. Jeśli chcesz podać sałatkę z makaronem, możesz go przelać zimną wodą. Gdy chcesz podać makaron do sosu - rób jak Włosi.

Makaron z mąki pszennej jest źródłem skrobi, która należy do węglowodanów złożonych, i jest trawiony powoli, stopniowo. Lepsze są grubsze makarony: rurki, świderki, muszle, bo trudniej je rozgotować. Drobne łatwiej się rozgotowują, mają niewiele błonnika i wysoki indeks glikemiczny - IG 70. Dlatego lepiej ich unikać przy kłopotach z utrzymaniem poziomu cukru we krwi i przy nadwadze.

Wytwarzany z mąki durum (semoliny) jest twardszy niż tradycyjny z mąki pszennej. Nie rozpada się i nie klei. 100 g po ugotowaniu to ok. 156 kcal. Góruje nad tradycyjnym zawartością fosforu, potasu, żelaza, miedzi, manganu, cynku, wit. z grupy B i kwasu foliowego. Te zaś wspomagają układ nerwowy, poprawiając nastrój. Mąka durum ma też luteinę (wspiera wzrok). Makaron z pszenicy durum gotowany 12 min ma niski indeks glikemiczny - IG 34.

Robiony jest z mąki orkiszowej (orkisz to odmiana pszenicy). Zawiera sporo błonnika i żelaza. 100 g ugotowanego makaronu orkiszowego dostarczy ok. 181 kcal i 3,9 g błonnika. A ten wspomaga metabolizm, ułatwia trawienie, zapobiegając zaparciom. Błonnik sprawia też, że po jedzeniu dłużej odczuwamy sytość i nie podjadamy. 

Ten rodzaj makaronu zaleca się diabetykom. Wytwarzany jest z ciemnej mąki razowej z pełnego przemiału. Oprócz ziaren zbóż,  w mące znajdują się także otręby - łuski ziaren, kiełki. Dzięki temu jest też bogaty w cynk, potas, wapń, magnez, żelazo, selen, chrom,  a także jod. Zawiera też więcej błonnika niż tradycyjny makaron. Zaś błonnik ułatwia trawienie,  a utrudnia przyswajanie cholesterolu, co zmniejsza ryzyko chorób układu krwionośnego.

Przygotowuje się  go z mąki pełnoziarnistej. Zawiera m.in. witaminy z grupy B oraz nienasycone kwasy tłuszczowe. Da nam też żelazo, wapń, potas, selen, chrom, jod oraz cynk. Sprawdzi się jako jedno z głównych źródeł węglowodanów, zwłaszcza w menu dzieci  i młodzieży.

Wytwarzany z mąki, która nie ma glutenu (np. kukurydzianej, ryżowej, gryczanej, z quinoa). Polecany jest osobom z celiakią, chorobą Hashimoto oraz nietolerancją glutenu. 100 g takiego makaronu po ugotowaniu dostarczy 128 kcal. Jest zalecany osobom, które mają niewydolność nerek. Makaron ten nie zawiera błonnika.

Zobacz również: