Archeolodzy odkrywają ruiny saksońskiego miasta pod londyńską Galerią Narodową
Oprac.: Karolina Iwaniuk
Podczas rozbudowy Galerii Narodowej z okazji 200. rocznicy jej powstania, doszło do niezwykłych odkryć archeologicznych. Badacze podczas prac odkryli dosłownie... drugie miasto pod powierzchnią nowoczesnego bruku. Lundenwic, czyli osada założona przez Sasów z Westfalii i Dolnej Saksonii znajduje się właśnie... pod dzisiejszym Londynem.
Spis treści:
Rewolucyjne odkrycie w Londynie. Trudno w to uwierzyć
Z okazji 200-lecia istnienia Galeria Narodowa w Londynie przechodzi gruntowną metamorfozę, która zapewni budynkowi kolejne lata świetności.
Zobacz również:
- Polacy nastrajają się świątecznie. Gorąca 10 filmów na Netfliksie
- Grudzień na Netflixie. Świąteczne przeboje i premiery hitowych seriali
- Szopki, które są światowym fenomenem. W tym terminie zobaczysz je na krakowskim rynku
- Netflix ogłosił premiery na 2025 rok. Wśród nich kontynuacja wielkiego hitu i polska produkcja
Miejsce wykopalisk, w którym znajdują się między innymi palenisko z VII lub VIII wieku, sugeruje, że w miejscu dzisiejszej Galerii Narodowej istniała niegdyś saksońska osada - Ludenwic.
"Dowody, które odkryliśmy, sugerują, że centrum miejskie Lundenwic rozciąga się dalej na zachód, niż początkowo sądzono" - powiedział Stephen White, który kierował wykopaliskami Jubilee Walk w rozmowie z Archeology South-East.
"Było to tym bardziej ekscytujące, że mieliśmy szansę podzielić się z młodymi ludźmi z tego miasta tymi informacjami i ich powiązaniem z archeologią w całym Londynie".
Miasto pod miastem. Wyjątkowy dowód historii
Lundenwic, czyli germańska osada może liczyć 1400 lat. Na początku VIII wieku Czcigodny Beda opisał Lundenwic jako "centrum handlowe dla wielu narodów, które odwiedzają je drogą lądową i morską". Staroangielski termin wic lub "miasto handlowe" ostatecznie wywodzi się od łacińskiego słowa vicus , więc Lundenwic oznaczało "miasto handlowe w Londynie".
Archeolodzy z Archaeology South-East (UCL) odsłonili z tego miejsca palenisko, doły po słupach, paleniska, doły, rowy i osady wyrównujące. Ponad ciągiem warstw saskich odkryto także mury pośredniowieczne, przy czym najwcześniejszy mur prawdopodobnie powstał w XVII lub XVIII wieku.
Archeolodzy znaleźli również dowody na to, że osadnicy przeszli przez kilka etapów odbudowy tych murów, stosując różne materiały budowlane aż do XIX wieku.
