Kultowy budynek w stolicy do wyburzenia. Ludzie robią pamiątkowe zdjęcia

Hanoi to specyficzne miejsce - stolica z bogatą historią sięgającą tysiąca lat wstecz. W porównaniu do innych azjatyckich metropolii dość kameralna, bez dziesiątek drapaczy chmur, za to z jeziorem i licznymi terenami zielonymi w centrum miasta, choć tak samo jak inne zatłoczona do granic możliwości. Gdy wreszcie do niej dotarłam, była miła odmianą od betonowego Sajgonu. Zmierzając ze Starej Dzielnicy w stronę jeziora Hoàn Kiếmniemal natychmiast dostrzegłam sławne „Szczęki rekina”.

To jeden z charakterystycznych elementów miejskiej architektury stolicy Wietnamu. Może niezbyt urodziwy, ale ma w sobie to coś, co sprawia, że zatrzymujesz na nim wzrok. Być może to kwestia logotypów zachodnich marek, które stanowią odmianę od bilbordów z wietnamskimi napisami, których mózg nie jest w stanie przetwarzać i z ulgą przyjmuje to, co już zna. Może kaskadowa konstrukcja, przypominająca nieco dobijający do portu wycieczkowiec. A może widok setek ludzi przemieszczających się między piętrami, pijących słodką do granic kawę po wietnamsku, jedzących kolację i robiących zakupy. Wielopoziomowy spektakl dziejący się na środku ruchliwej ulicy, na której zasady ruchu drogowego są kwestią bardzo umowną, a rzeka skuterów płynie nieprzerwanie w dzień i w nocy.

Czytaj także: Kiedyś Paryż Wschodu, dziś miasto skuterów i chaosu. Czy można pokochać Hanoi?

Historia "Hàm Cá Mập" to opowieść o przemianach, które kształtowały współczesne oblicze Hanoi. Powstały 30 lat temu budynek początkowo wzbudzał kontrowersje. Jego twórca Ta Xuan Van nie miał jednak wątpliwości, że nietypowa konstrukcja z czasem stanie się integralną częscią tkanki miejskiej stolicy. Jego przewidywania sprawdziły się bardzo szybko, a „Szczęki rekina” stały się miejscem spotkań, a także ważnym punktem handlowym na mapie stolicy Wietnamu. Wizja architekta nie tylko nadała historycznej okolicy nowoczesny charakter, ale także była ważnym punktem orientacyjnym przełamując tradycyjne schematy i akcentując nowoczesną, miejską dynamikę.

Władze stolicy zaakceptowały niedawno nowy plan rewitalizacji i rozbudowy okolicy, w tym placu Đông Kinh Nghĩa Thục, na którym znajduje się ikoniczny budynek. Jak podkreślają przedstawicie miasta decyzja o zburzeniu budynku wynika z planów rozwoju przestrzeni publicznej i poprawy komunikacji w centrum Hanoi, ma także na celu przywrócenie estetyki i harmonii w tej historycznej części miasta. Po rozbiórce, obszar ten zostanie przekształcony w publiczny plac o powierzchni 12 000 m² z trzema podziemnymi poziomami, z których pierwszy będzie przeznaczony na działalność kulturalną i komercyjną, a pozostałe dwa na parking.

Decyzja o rozbiórce wywołała mieszane reakcje. Pojawiają się głosy sprzeciwu. Wielu mieszkańców i turystów odwiedza budynek, aby zrobić sobie ostatnie zdjęcia i pożegnać się z tym ikonicznym miejscem. Nieoczekiwany napływ przechodniów i gapiów wzbudził obawy o porządek i bezpieczeństwo ruchu drogowego. Od kilku dni policjanci w Hanoi apelują do tubylców i podróżnych, aby nie gromadzili się na drogach i chodnikach wokół placu, na którym znajduje się przeznaczony do rozbiórki budynek, gdyż stwarza to realne zagrożenie tak dla pieszych, jak i kierowców. Te apele pozostają bez echa, im bliżej końca kwietnia, tym nostalgia zdaje się przybierać na sile.

Lubiłam patrzeć na ten budynek, odwiedzałam knajpki i herbaciarnie w tym miejscu, myśląc, że kiedyś jeszcze do nich wrócę. Patrząc z góry na nocne Hanoi i spokojne jezioro Hoan Kiem miałam poczucie jakby w tym miejscu, mimo miejskiego zgiełku, czas się zatrzymał. Następnym razem, gdy będę w Hanoi przejdę po nowym placu. To będzie już inne miejsce, to będą już inne wspomnienia.