Skalniak
Z naturalnego spadu w ogrodzie zróbmy miejsce rozkwitające od wiosny po późną jesień.
Ziemię, koniecznie gliniastą lub piaskową, oczyszczamy z perzu i skrzypu. Wzbogacamy torfem lub kompostem.
Kamieniami oddzielamy miejsca dla roślin wapniolubnych od tych, które potrzebują ziemi zakwaszonej. Kamienie przesądzą o odczynie zasadowym skalniaka. Wapienie łatwo się wypłukują, ale do nich można dobrać wiele roślin.
Rośliny podzielmy pod kątem zakwaszenia ziemi, ich odporności na niskie temperatury wytrzymałości na suszę.
Dzwonkami obsadzamy większe połacie, półcieniste, osłonięte w trakcie upałów. Łączymy z ułudką wiosenną, która nadaje się na dolne tarasy skalniaka. Jej kwiaty kwitną już w marcu, a po przekwitnięciu jasnozielone kępki z łatwością zadarnią teren.
Doskonale rozprzestrzenia się rojnik, dobrze znoszący niskie temperatury. Umieszczamy go na półkach skalnych lub w szczelinach. Stokrotką trwałą obsadzamy w formie obwódki całość. Lubi ona stanowiska słoneczne, ziemię próchniczą i wilgotną.
Więcej w serwisie:
