Anoreksja - przyczyny i objawy
Anoreksja jest to choroba polegająca na zaburzeniach odżywiania, których podłoże znajduje się w psychice człowieka. To właśnie mentalność ludzka jest przyczyną jadłowstrętu, który ma na celu uzyskanie i utrzymanie niskiej wagi ciała.
Przyczyn anoreksji należy doszukiwać się w psychice człowieka. W większości występuje ona u młodych kobiet, które mają problemy z zaakceptowaniem swojej płci i towarzyszącymi dorastaniu zmianami ciała. Anoreksja jest pewnego rodzaju buntem przeciw dorosłości oraz starzeniu się. Osoby chore chcą zachować wagę odpowiednią dziecku, aby choć w części powrócić do dzieciństwa.
Innymi przyczynami tej choroby są: niedowartościowanie, niska samoocena, niezadowolenia z masy i kształtów ciała, chęć dorównaniu wychudzonym modelkom. Przesłanki te w większości są nieuzasadnione.
Badanie wskazują, że przyczyny anoreksji mają też podłoże biologiczne. Mózg anorektyków wytwarza większą ilość kortyzolu, czyli hormonu odpowiedzialnego za stres oraz mniejszą ilość serotoniny i adrenaliny mających związek z dobrym samopoczuciem. Wynika z tego osoba narażona, a nieodporna na stres ma większe szanse zachorowania.
Narażenie na anoreksje ma też wpływ niedoboru: cynku i witaminy B1 w organizmie.
- nadwrażliwe dbanie o wygląda i wagę,
- unikanie towarzystwa podczas jedzenia,
- niska waga ciała,
- podwyższona aktywność fizyczna,
- obsesja na punkcie zdrowego odżywiania,
- sucha, łuszcząca się skóra,
- wypadanie włosów,
- blada cera, podkrążone oczy,
- poruszanie tematu jedzenia, wagi, odchudzania podczas rozmów,
- zażywanie tabletek odchudzających i oczyszczających organizm.
- brak miesiączki, bezpłodność,
- wzdęcia, zaparcia,
- niskie ciśnienie krwi,
- zaburzenia rytmu serca,
- wzrost cholesterolu,
- problemy z cerą, skórą, wypadanie włosów, osłabienie dziąseł,
- niedokrwistość (anemia),
- bóle i zawroty głowy,
- omdlenia,
- zimne dłonie,
- pocenie się stóp,
- bezsenność,
- stany depresyjne,
- zaburzenia tarczycy, podwyższone stężenie hormonu wzrostu,
- hipotermia,
- osteoporoza,
- wyniszczenie organizmu,
W skrajnych przypadkach anoreksja może prowadzić do śmierci.
Leczenie anoreksji polega na psychoterapii. Ma ono charakter indywidualny lub grupowy. Obejmuje nie tylko osobę chorą, ale też osoby z jej najbliższego otoczenia. Jej zadaniem jest rozpoznanie przyczyn emocjonalnych anoreksji i zwalczenie ich. Pacjent podczas terapii uczy się właściwego postrzegania siebie, rozwiązywania problemów oraz tworzenia relacji z innymi ludźmi.
Jeśli stan anorektyka jest poważny i zagraża jego życiu, wymagane jest leczenie szpitalne na oddziale psychiatrycznym, gdzie zwalczane są nie tylko przyczyny, ale i skutki anoreksji. Równocześnie stosuje się też leczenie farmakologiczne, mające na celu stopniowe zwiększenie apetytu, wzmocnienie i przywrócenie do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Równie ważna jest właściwa dieta w szpitalu, jak i po wyjściu z niego.
Największym problemem u osoby chorej na anoreksję jest jej nieświadomość. Anorektyk stara się ukryć zarówno swoją wagę, sylwetkę jak i jadłowstręt. Ma on zaburzone postrzeganie siebie, wydaje mu się, że jest osobą o wiele grubszą niż w rzeczywistości. Nie zwraca on uwagi na ostrzeżenia z zewnątrz, bagatelizuje skutki i objawy anoreksji. Jest on nieświadomy zagrożenia wynikającego z wychudzenia organizmu.
W grupie ryzyka zachorowania na anoreksję znajdują się osoby, od których rodzice wymagają perfekcyjności. Najczęściej jedynacy lub dzieci pierworodne. W tym dążeniu do idealności i spełnianiu oczekiwań rodziców zapominają o sobie, stają się rozdarte wewnętrznie, żyją w wiecznym stresie, martwią się czy są wystarczająco dobrzy w tym co robią i dotkliwie przeżywają każdą porażkę. Pochodne jest to także nienagannemu wyglądowi i szczupłej sylwetce. Okoliczności te sprzyjają anoreksji, dlatego rodzice nie powinni obarczać swoich dzieci własnymi, zbyt wygórowanymi ambicjami.
