Guzki tarczycy

Zachowanie pacjentki, która przyszła do mnie na konsultację, wskazywało na silne rozdrażnienie. Narzekała na odczucie dławienia w gardle i poty. Nie mogła spać. Zbadałam palpacyjnie jej szyję i stwierdziłam wyraźne pogrubienie tkanek w jednym z płatów tarczycy. Zleciłam USG gruczołu. W obrazie miąższu widoczne były trzy niewielkie guzki, niewykazujące cech podejrzanych.

Nie stwierdziłam też ognisk zapalnych wskazujących na autoimmunologiczne zapalenie tarczycy. Skierowałam pacjentkę na biopsję i badania laboratoryjne - wykazały nadczynność tarczycy. Biopsja wykluczyła nowotwór złośliwy. Guzki okazały się łagodnymi zmianami wypełnionymi płynem (torbielami). Pacjentka dostała receptę na lek przeciwtarczycowy, Tiamazol, a ponadto Propranolol, zmniejszający dokuczliwe objawy.

>>>Na kolejnej stronie sprawdź, skąd się biorą<<<

Skąd się biorą

Główną przyczyną powstawania guzków jest niedobór jodu, niezbędnego tarczycy.

Przysadka mózgowa zawiadująca pracą tarczycy pobudza ją wówczas do zwiększenia produkcji hormonów. Niewydolna tarczyca zaczyna wytwarzać coraz więcej komórek produkujących hormony.

W rozrastającym się gruczole mogą tworzyć się różne rodzaje guzków litych lub wypełnionych płynem:

- ciepłe i gorące - wychwytują więcej jodu niż otaczające tkanki

- zimne - w ogóle nie wychwytują jodu

- obojętne - wchłaniają jod w takim samym stopniu jak pozostałe tkanki gruczołu.

Jeśli przerost tarczycy jest spory, np. z jednym lub kilkoma guzkami, pojawia się asymetria szyi.

Objawy

Każda zmiana w wyglądzie szyi i problemy z przełykaniem powinny nas skłonić do odwiedzenia lekarza. Niepokojące są nie tylko guzki, ale też inne objawy:

W niedoczynności tarczycy typowa jest: nadmierna senność, tycie, odczucie ciągłego zimna, zaparcia, problemy z koncentracją. Niedobór hormonów niekorzystnie też wpływa na skórę. Staje się szorstka.

W nadczynności występują: kołatania serca, rozdrażnienie, problemy ze snem, brak apetytu, chudnięcie, nadmierna potliwość, a także drżenie rąk.

Ważne badania

Oznaczenie stężenia hormonów TSH, fT3 i fT4. DDUSG tarczycy - radiolog może stwierdzić przerost tkanki gruczołowej i wykryć ewentualne guzki. W przypadku zmiany podejrzanej (guzka zimnego), konieczne jest pobranie materiału na dalsze badania.

W obrazie USG dobrze widać również ogniska zapalne. Ich obecność w miąższu tarczycy świadczy o rozwijającej się chorobie autoimmunologicznej (hashimoto), związanej z zapaleniem naczyń krwionośnych gruczołu.

Biopsja cienkoigłowa - polega na pobraniu z guzka tkanek na badanie histopatologiczne. Na wyniki czeka się 2-3 tygodnie. Wczesne wykrycie nowotworu złośliwego daje ponad 90-procentową szansę na wyzdrowienie.

Leczenie

W przypadku nadczynności tarczycy:

- trzeba przyjmować leki hormonalne blokujące mechanizm wytwarzania hormonów tarczcy;

- gdy choroba jest zaawansowana, wykonuje się zabieg chirurgicznego usunięcia guzków; niestety mogą one odrastać, stąd dość częste przypadki resekcji (wycięcia) całego gruczołu; zwykle pacjent jest kierowany na terapię izotopem promieniotwórczym jodu 131.

U chorych z guzkami niedoczynnymi podstawą terapii jest:

- zażywanie syntetycznego hormonu tarczycy - tyroksyny (do końca życia), dawki są zwiększane stopniowo; w czasie terapii trzeba co kilka miesięcy kontrolować TSH i stężenie hormonów tarczycowych.

Lek hormonalny trzeba brać na czczo, na 30-60 minut przed śniadaniem. Tylko wtedy można utrzymać wyrównany poziom hormonu we krwi.

Gdy wykryty guzek jest złośliwy, usuwa się jeden płat tarczycy lub cały gruczoł. By zapobiec nawrotom, po operacji często stosuje się cykl radioterapii lub podaje preparat z radioaktywnym jodem 131.

Leczenie pomocnicze:

W przypadku zmian łagodnych szansę dają również metody niekonwencjonalne.

Od wielu lat w leczeniu tarczycy stosuje się elektrostymulację prądem o odpowiednio dobranej częstotliwości.

Skuteczne mogą być również zabiegi biorezonansu (BRT). Oba rodzaje zabiegów przywracających prawidłowe funkcjonowanie tarczycy są bezpieczne i niebolesne.

Zobacz również: