HCV pod kontrolą

W Polsce wirus HCV wykryto dotychczas u 230 tys. osób. Jednak lekarze szacują, że WZW typu C, czyli tzw. żółtaczką wszczepienną może być zakażonych ok. 730 tys. osób. Zaledwie 10 procent z nich wie o swojej chorobie!

HCV to najgroźniejszy z wirusów prowadzących do zapalenia wątroby. Do zakażenia dochodzi przez krew (patrz ramka poniżej). Choroba przebiega bez wyraźnych symptomów. Najczęściej przypominają one grypę. Zakażony czuje się osłabiony, zmęczony, odczuwa bóle mięśniowe. Składa to na karb przeziębienia lub przemęczenia. Tylko u 20 proc. chorych obserwuje się zażółcenie skóry, brak łaknienia lub bóle brzucha.

Wirus HCV potrafi nawet przez kilkadziesiąt lat pozostawać w ukryciu. W tym czasie niszczy komórki wątroby i powoduje zwłóknienie narządu. U co najmniej 20-30 proc. chorych z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C dochodzi do rozwoju marskości tego organu. To zaś grozi rozwojem raka wątrobowo-komórkowego.

Jak w takim razie sprawdzić, czy miałaś kontakt z wirusem? Wystarczy wykonać badania krwi. Jeśli wynik testu na obecność przeciwciał anty-HCV we krwi będzie dodatni, oznacza to, że zetknęłaś się z wirusem. Mogło być tak, że twój organizm samodzielnie go zwalczył, albo - jeśli mu się to nie udało - jesteś chora na wirusowe zapalenie wątroby typu C.

Potwierdzić lub wykluczyć zakażenie pomoże badanie RNA HCV. Pozytywny wynik tego badania potwierdza zakażenie HCV.

Wtedy konieczne jest ustalenie jaki rodzaj wirusa jest odpowiedzialny za chorobę. Pozwala na to badanie genotypu wirusa. Dzięki niemu lekarz może określić jak długo będzie trwać leczenie.

Dodatkowo lekarz może zalecić wykonanie badania USG, biopsji wątroby i oznaczenia markerów włóknienia w celu dokładnej oceny stanu zdrowia.

Wykonanie tych badań jest niezbędne, jeżeli chcesz się zakwalifikować do leczenia finansowanego przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

Chorym na wirusowe zapalenie wątroby typu C podaje się zastrzyki z interferonem. Wirus HCV występuje w sześciu odmianach (genotypach), które oznaczone są numerami 1-6. Długość leczenia zależy od genotypu wirusa. Standardowa terapia dla genotypów 1, 4, 5 i 6 to 48 tygodni. Przy genotypie 2 i 3 leczenie trwa 24 tygodnie. Koszt kuracji poza NFZ wynosi ok. 40 tys. zł.

Warto też szukać informacji na temat programów klinicznych oraz terapii eksperymentalnych, bowiem kolejka do leczenia interferonem w ramach NFZ jest długa.

Wirus HCV przenosi się głównie przez krew. Szacuje się, że w Polsce 80 proc. zakażeń wirusowym zapaleniem wątroby typu C jest skutkiem zabiegów operacyjnych, stomatologicznych, ale także takich czynności jak przetaczanie krwi, zastrzyki, pobieranie krwi.

Do zakażenia wirusem może dojść w czasie zabiegów diagnostycznych takich jak kolonoskopia, gastroskopia czy bronchoskopia.

HCV można "złapać" w czasie wykonywania tatuaży, przekłuwania uszu lub umieszczania kolczyków w innych częściach ciała.

Ryzyko zarażenia istnieje także podczas manikiuru, pedikiuru lub innych zabiegów kosmetycznych, a nawet podczas wizyty u fryzjera, jeżeli nożyczki lub cążki nie zostały właściwie zdezynfekowane.

Wirusem HCV zagrożone są osoby, które przynajmniej raz w życiu przyjęły narkotyki drogą dożylną lub donosową.

Lekarze apelują o ostrożność. Zwracaj uwagę, czy w czasie pobierania krwi pielęgniarka używa sterylnej strzykawki, czy fryzjerka dezynfekuje nożyczki i grzebienie zanim zacznie cię czesać. Pamiętaj, że twoje zdrowie zależy od prawidłowego przestrzegania higieny oraz procedur medycznych.

Zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C to najczęstsza, obok alkoholu, przyczyna marskości i zapalenia wątroby. Wirus powoduje przewlekłe zapalenie miąższu i uszkodzenia, które prowadzą do zwłóknienia (marskości). Gdy większość komórek wątroby zostaje zastąpiona włóknami tkanki łącznej, organ przestaje pełnić swoje funkcje w organizmie. Uszkodzenie wątroby jest nieodwracalne. Leczenie może jednak spowolnić lub zahamować postępy zwłóknienia.