Niewidoczna pułapka w polskich blokach. Sprawdź, czy nie masz w mieszkaniu

Choć gusty są różne, architekci wnętrz i użytkownicy lokali w kwestii parkietu pozostają jednomyślni - posadzka z drewnianych klepek to zawsze dobry pomysł. Parkiet zdaje egzamin tak pod względem estetycznym, jak i funkcjonalnym. Przydaje wnętrzom elegancji i klasycznego charakteru, wizualnie ociepla przestrzeń, a dodatkowo dobrze komponuje się niemal z każdym stylem od klasycznego, przez mid century modern po boho i skandynawski.

Jeśli chodzi o użyteczność, choć parkiet wymaga uważności (ostrożnie z przesuwaniem mebli!) i regularnej pielęgnacji, zadbany potrafi służyć długie lata. Dodatkowo, poprawia gospodarkę cieplną i akustykę mieszkania. Jest też rozwiązaniem, z którym po prostu przyjemnie się obcuje. Chodzenie boso po drewnie jest daleko przyjemniejsze niż spacerowanie po ceramicznych płytkach czy laminowanych panelach.

Jednym z największych mankamentów parkietu wydaje się być jego cena. W zależności od rodzaju drewna, metr kwadratowy może kosztować:

• ok. 200 zł/m2 za parkiet sosnowy czy jesionowy,
• 250 zł/m2 za parkiet dębowy,
• ok. 300 zł/m2 za parkiet z drewna egzotycznego.
• Do ceny zakupu materiału należy doliczyć jeszcze koszt robocizny.

Nic więc dziwnego, że osoby, którym udaje się na rynku wtórnym nabyć lokal z ułożonym już parkietem, uważają się za szczęściarzy. I rzeczywiście, mają one powody do radości. Chyba, że pod parkietem znajduje się wspomniany subit.

"Subit" to określenie stosowane na substancję klejącą, używaną do mocowania drewnianych parkietów w mieszkaniach i budynkach użyteczności publicznej. W jej składzie znajdowały się asfalty, wypełniacze mineralne (np. mączka wapienna), plastyfikatory oraz rozpuszczalniki organiczne. Jak czytamy na stronie usuwaniesubitu.pl, "bardzo istotnym elementem składu chemicznego rozpuszczalników stosowanych przy produkcji subitu były węglowodory aromatyczne i alifatyczne. Zaliczają się do nich m.in. benzo(a)piren, który jest również jednym ze składników dymu tytoniowego oraz miejskiego smogu". Nic więc dziwnego, że subit bywa w artykułach prasowych porównywany do azbestu.

Czas największej popularności subitu przypadał na lata 80. i 90. W 1996 roku zaś całkowicie zakazano jego stosowania. Wciąż jednak stoją i użytkowane są obiekty, w których pod podłogą znajduje się owa kontrowersyjna substancja.

O tym, jak rozpoznać subit w jednym z odcinków podcastu "Zamieszkanie" mówiła Anna Ratajczak, agentka nieruchomości, autorka instagramowego profilu @pani od mieszkań.

- Subit to klej, który był stosowany przez dużą część PRL, aż do lat 90. Wiemy, że jest on toksyczny, wydziela substancje, które są rakotwórcze. Ja często gdy mam klienta i oprowadzam po mieszkaniu, który ma parkiet, zawsze uczulam na to, że pod spodem może być subit  - tłumaczyła ekspertka w podcaście "Zamieszkanie" (cały odcinek obejrzysz w serwisie STYL Interia).

Jak wyjaśniała Anna Ratajczak, obecności subitu nie da się stwierdzić na pierwszy rzut oka.

- Niektórzy twierdzą, że można zerknąć w szczelinę między klepki, jednak jeśli mówimy o parkiecie układanym kilkadziesiąt lat temu, w szczelinach, w których nagromadził się kurz i brud niewiele dostrzeżemy. Nie ma innej metody niż po prostu odbić jedną z klepek - wyjaśniała Anna Ratajczak w podcaście.

A kiedy już odbijemy płytkę, jaki widok powinien wzbudzić nasz niepokój? Jeśli pod drewnem znajduje się czarny lub ciemnoszary lepik, dodatkowo wydzielający przypominającą smołę woń, duże prawdopodobieństwo, że mamy do czynienia właśnie z subitem.

Niektórzy próbują zniwelować szkodliwe działanie subitu, nanosząc na parkiet dodatkową warstwę lakieru, kleju lub wykonanie nowej wylewki. Eksperci jednak odradzają te metody. Parkiet wraz z subitem rekomenduje się zerwać i oddać do utylizacji. Następnie oczyścić betonową powierzchnię i wykonać nową posadzkę.