Szparag, mój ci on!

We Włoszech szparag kojarzy się przede wszystkim z Veneto, gdzie jego uprawa sięga co najmniej czasów renesansu, kiedy znalazła się ona pod szczególną pieczą władz Republiki.

Jeśli traficie do Bassano, pięknego miasteczka znanego z grappy oraz mostu zaprojektowanego przez Palladia, możecie nabyć nawet specjalne talerze z odpowiednimi wyżłobieniami na szparagi oraz jajka. Okolica ta słynie z odmiany Cimadolmo, o wyjątkowo jasnej barwie i jedwabistej konsystencji.

Kupując szparagi, zwróćcie uwagę, żeby pędy były proste, jędrne (mają się łamać, a nie wyginać), bez uszkodzeń i o czystych barwach. Łodyga nie może być wyraźnie łykowata, świadczyłoby to o tym, że szparag jest nieświeży; końcówka zaś musi być zwarta i twarda, jeśli ma rozchylone łuski, to również oznacza, że ktoś próbuje nam wcisnąć starzyznę.

Jajka ze szparagami po mediolańsku

Składniki: 1,5 kg szparagów; 4 jajka; łyżka masła; 4-5 łyżek parmezanu; sól; pieprz.

Prościutkie drugie danie jadane w całych Włoszech.

Myjemy szparagi, odcinamy najtwardszą część łodygi, resztę obieramy skrobaczką do jarzyn i gotujemy w osolonym wrzątku (najlepiej w specjalnym wąskim, wysokim garnku, gdzie stoją na baczność związane sznurkiem, a końcówki wystają ponad powierzchnię wody).

Roztapiamy na patelni masło i robimy jajka sadzone. Ugotowane szparagi układamy promieniście (czubkami do środka) na czterech dużych talerzach, na środku umieszczamy usmażone jajko, polewamy stopionym masłem, solimy i posypujemy parmezanem.

Czy można to uznać za wegetariańską wersję English breakfast? Jak uważacie, my się nie wypowiadamy, Włosi nie znają się na śniadaniach - wyobrażacie sobie rogalik i cappuccino siedem dni w tygodniu?

Fragment książki "Kuchnia Dantego" Alfredo Boscolo i Leonardo Masiego. Wydawnictwo Nisza. Premiera: maj 2016.