Izabela Jaruga-Nowacka - esencja lewicy
Była obecna wszędzie tam, gdzie dyskutowano na temat praw i miejsca kobiet w życiu społecznym. Nie mogło jej zabraknąć na Manifie, feministycznej demonstracji czy Marszu Równości.
Na swojej stronie internetowej Izabela Jaruga-Nowacka napisała: "Jestem człowiekiem lewicy, zatem dbam o godne życie każdego człowieka" (cytaty pochodzą ze strony internetowej www.Jaruga-Nowacka.pl) - określając tym samym priorytety pracy.
Szczególnie mocno jednak związana była z obroną praw kobiet. Konsekwentnie prezentowała swoje feministyczne przekonania, była obecna wszędzie tam, gdzie dyskusja dotyczyła miejsca kobiet w życiu społecznym i publicznym.
"Była jedną z tych, które najbardziej walczyły o dostęp do polityki właśnie dla kobiet, które nie mają aż tak silnej mocy przebicia" - podkreślił w rozmowie z radiową Trójką Marek Borowski.
Taką też zapamiętało ją wielu znajomych - wrażliwą na los innych. Ona sama na stronie internetowej zachęcała do kontaktu w sprawach, którymi zdaniem internautów, powinna się zająć.
W sprawie kobiet
Urodziła się 23 sierpnia 1950 r. w Gdańsku. Ukończyła etnografię na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, była pracownikiem naukowym Polskiej Akademii Nauk. W PAN poznała męża Jerzego Pawła Nowackiego, dziś rektora Polsko-Japońskiej Wyższej Szkoły Technik Komputerowych.
W połowie lat 80. związała się z Ligą Polskich Kobiet, w 1988 r. została przewodniczącą Zarządu Głównego Ligii. Jej nazwisko stało się głośne na początku lat 90., gdy wraz ze Zbigniewem Bujakiem podjęła się organizacji komitetów na rzecz referendum w sprawie karalności przerywania ciąży.
Była jedną z tych, które najbardziej walczyły o dostęp do polityki właśnie dla kobiet, które nie mają aż tak silnej mocy przebicia.
W 1993 r., startując z listy Unii Pracy, dostała się do Sejmu. Od tego momentu w Sejmie "konsekwentnie działa na rzecz najsłabszych" - jak sama określała swoje posłannictwo. Była posłem IV, V i VI kadencji, wiceprzewodniczącą Klubu Lewicy, przewodniczącą Unii Pracy - po jej opuszczeniu pozostała bezpartyjna.
Jako Pełnomocnik Rządu ds. Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn (2001 -2004) Izabela Jaruga-Nowacka doprowadziła, m.in. do wprowadzenia w Kodeksie Pracy przepisu chroniącego przed dyskryminacją (m.in. mobbingiem). Jako Minister Polityki Społecznej doprowadziła do zwielokrotnienia pomocy najuboższym (zaangażowana była w realizację programu dożywiania a także w rządowy program przeciwdziałania bezdomności).
Izabela Jaruga-Nowacka
W katastrofie samolotu prezydenckiego zginęła jedna z najbardziej aktywnych polskich feministek.
"Kobieca kobiecość"
Podkreślała, że "państwo musi stworzyć obywatelom warunki do godzenia życia zawodowego z rodzinnym, wspierać najuboższych, wyrównując ich szanse na awans społeczny".
"Polityka w jej wykonaniu była do bólu autentyczna " - wspomina w rozmowie z GW Ryszard Kalisz. "Była szczerze zaangażowana w sprawy najuboższych, chorych, pielęgniarek, niepełnosprawnych i oczywiście w sprawy kobiet. Była taką esencją lewicy - otwartą, życzliwą, wrażliwą na ludzką krzywdę."
W ostatnim czasie zasiadała w sejmowych komisjach Etyki Poselskiej oraz Polityki Społecznej i Rodziny, zajmując się, m.in. nowelizacją ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, ustawami regulującymi kwestie związane z zapłodnieniem in-vitro, czy wprowadzeniem parytetów . Była współorganizatorką Kongresu Kobiet, który odbył się w zeszłym roku.
Była przeciwniczką wojen w Iraku i Afganistanie.
Była szczerze zaangażowana w sprawy najuboższych, chorych, pielęgniarek, niepełnosprawnych i oczywiście w sprawy kobiet.
Wielokrotnie występowała w obronie praw człowieka i osób dyskryminowanych, za co została wyróżniona w 2005 roku przez organizacje działające na rzecz praw kobiet nominacją wśród 1000 innych kobiet do Pokojowej Nagrody Nobla. Dla jednych była uosobieniem "feministycznego betonu, którego nie zmieni się nawet pod wpływem kwasu solnego" , dla innych pełną uroku, ciepłą kobietą prezentującą "rzadki na naszej scenie politycznej model kobiecości kobiecej, nieflirtującej" (Agnieszka Graff, Polityka).
Zginęła podczas katastrofy rządowego samolotu w pobliżu Smoleńska 10 kwietnia 2010 r. Osierociła męża , dwie córki i wnuka.
Anna Piątkowska
