Domowe renowacje. Metamorfoza krzesła

Ktoś pomalował je na różowo, chcąc dodać mu nieco finezji. Takie krzesła są jednak wdzięcznym materiałem do samodzielnego odnawiania. Można pomalować część elementów (oparcie, skarpetki itp.), dorobić tapicerowane siedzisko. Stylistycznie dopasują się do wielu wnętrz.

Różowa, łuszcząca się farba zachęcała, by sięgnąć po skrobak. Stabilny stan krzesła pozwalał od razu przejść do rzeczy, bez konieczności rozkręcania go i ponownego sklejania konstrukcji.

Po zdarciu kilku warstw farby i pokostu odsłoniłam zdrową, jasną, niepoplamioną bejcą buczynę. Powłoki usunęłam za pomocą skrobaka i doczyściłam krzesło, używając cyklin. [Więcej o cyklinach w książce "Meble od nowa" na s. 72-81]

Płaskie powierzchnie szlifowałam szlifierką i ręcznie. Aby podkreślić jasny kolor drewna, użyłam dwóch warstw ługu. [Więcej o ługowaniu w książce "Meble od nowa" na s. 153-158]

Dzięki temu buczyna nabrała białej poświaty.Ług po wyschnięciu przetarłam wełną stalową 0000 i pokryłam olejowoskiem. [Więcej o olejowosku w książce "Meble od nowa" na s. 262, 268]

Projektant krzesła nie przewidział miejsca na miękkie siedzisko i zadowolił się nieprofilowaną sklejką mocno przytwierdzoną do stelaża. Przeczytaj o poszczególnych krokach towarzyszących zmianie tej konstrukcji w tapicerowaną przeczytasz na s. 49-50.

To różowe krzesło nigdy nie miało w swej konstrukcji miejsca na tapicerkę. Było zwykłym, twardym krzesłem krytym sklejką. Ja jednak bardzo chciałam zrobić z niego mebel tapicerowany...

Krok 1: Odczep sklejkę od siedziska

Sklejka posłuży jako formatka, do której przykleisz piankę i tkaninę tapicerską. Nie możesz tego zrobić bez oddzielenia sklejki od mebla, ponieważ tkanina byłaby nieestetycznie podczepiona pod krzesło i trudno byłoby ją przymocować w okolicach nóg. Odczepianie trzeba przeprowadzić ostrożnie i z wyczuciem - wykorzystałam dłuto, które niczym klin wbijałam między siedzisko a sklejkę. Możesz posiłkować się opalarką, aby osłabić działanie kleju.

Krok 2: Wygładź krawędzie siedziska

Krawędź siedziska będzie stykać się z tkaniną - musi wyglądać estetycznie.

Krok 3: Zamontuj listewki lub kawałki drewna na sklejce

Odwróć krzesło razem ze sklejką i od spodu przyklej w kilku miejscach kliny - w ten sposób powstanie łącznik formatki z siedziskiem, który przykręcisz od wewnątrz na krześle po zakończeniu prac tapicerskich. Zamiast drewnianych klinów możesz użyć małych metalowych kątowników, które doczepisz do ramy.

Krok 4: Obij formatkę

Dotnij piankę, pilnując, by wystawała około 0,5 cm poza krawędź krzesła. Standardowo na siedzisko krzesła wystarczy pianka o grubości 3 cm. Przyklej ją do sklejki. Obij całość tkaniną i tak przygotowaną formatkę przykręć do krzesła. Wkręty mocuj od środka, łącząc przyklejone listewki z ramą.

W tego rodzaju sytuacjach konieczne jest oderwanie sklejki, najlepiej tak, aby jej nie uszkodzić (a jeśli się nie uda, możesz wyciąć nową formatkę ze sklejki), i znalezienie sposobu, aby ją potem doczepić do ramy. Pierwsze zdjęcia z pracy nad siedziskiem pokazują przyklejone od spodu drewniane kliny, które planowałam przykręcić do ramy. Ostatecznie zdecydowałam się jednak na metalowe kątowniki, ponieważ drewnianych klinów nie udało mi się przykręcić - było za mało miejsca, by prostopadle prowadzić wkrętarkę.

Na formatce znajduje się pianka o grubości 3 cm i owata. Początkowo planowałam użyć tylko grafitowej plecionej tkaniny, ale w ręce wpadła mi wzorzysta serweta. Uwiodła mnie kolorystyką (ktoś na facebookowej grupie napisał, że to wzór bułgarski), więc musiałam jakoś włączyć ją do projektu. Tkanina serwety miała dość luźny splot i nie nadawała się na tapicerkę. Dlatego wycięłam z niej dekoracyjny pas, który doszyłam do tkaniny bazowej.Dodatkowy akcent kolorystyczny to lamówka. Doszyłam ją do tkaniny pokrywającej siedzisko, a miejsce łączenia obszyłam bodnem. Aby zachować poprawny kształt łuków, lamówkę najpierw przyfastrygowałam, a potem doszyłam na maszynie.

Ług do drewna

Olejowosk, półmat

Pianka tapicerska 3 cm

Owata

Tkanina tapicerska

Fragment starej serwety

Lamówka z wypustką

Fragment pochodzi z książki: