Czy nostalgia może być strategią przetrwania? O ucieczce w stare piosenki, seriale i buty z podstawówki
Włączasz stary odcinek "Przyjaciół", słuchasz hitów sprzed dwudziestu lat, a twoje nowe buty wyglądają dokładnie jak te, które nosiłaś w czwartej klasie. To nie kryzys wieku, to nie brak kreatywności. To mechanizm, strategia, mikroskopijny bunt i pewnego rodzaju ucieczka, która daje ulgę.
Spis treści:
Kiedy teraźniejszość boli, przeszłość karmi
Nie da się ukryć - świat męczy. Tempo rośnie, inflacja rośnie, napięcie rośnie. Zaległości w pracy, mikrotraumy po pandemii i lęk przed tym, co będzie za pół roku - to dla wielu codzienność. I właśnie dlatego ludzie zaczynają sięgać po to, co znajome, ciepłe i bezpieczne. Po muzykę sprzed dwóch dekad, stare seriale i ubrania, które kojarzą się z dzieciństwem. Nie dlatego, że to było modne, ale dlatego, że wtedy nie było jeszcze tak ciężko. Nostalgia przestaje być tylko wspomnieniem. Zaczyna być pewnego rodzaju "tarczą" i ulgą.
Powrót do "niczego"
Zauważyłaś, jak popularne stały się ostatnio filmy i seriale o niczym? Zero akcji, minimum fabuły. Ludzie tłumnie oglądają "Gilmore Girls", "Sex Education", stare reality show z MTV. Nie dlatego, że to coś nowego. Tylko dlatego, że ich nie przeciąża. Nostalgia otula znajomymi melodiami, obrazami, kadrami. Kiedy jest nam ciężko, to cofamy się do miejsc, które nas kiedyś koiły - nawet jeśli to były tylko reklamy z lat 90., jogurt z kulkami albo gra na konsoli, którą dziś można odpalić w przeglądarce.
Zobacz także: Ta jedna czynność nam nie służy. Osoby inteligentne emocjonalnie doskonale o tym wiedzą
Powrót nie zawsze jest ucieczką
Psycholodzy nazywają to "nostalgicznym copingiem" - czyli strategią regulowania emocji poprzez kontakt z przeszłością. Badania pokazują, że odwoływanie się do dawnych wspomnień wzmacnia poczucie tożsamości, potrafi obniżyć poziom stresu, przywrócić poczucie sensu i pomóc złapać balans w pędzie dnia codziennego. Co to oznacza? Że czasem, żeby iść dalej, trzeba na moment wrócić tam, gdzie wszystko było mniej skomplikowane i przypomnieć sobie, co sprawiało nam radość.
Moda też pamięta
Od kilku sezonów trendy z przełomu lat 90. i 2000. wracają z zaskakującą siłą. Ale to już nie jest bezmyślne kopiowanie stylówek sprzed dwóch dekad. Projektanci coraz częściej sięgają po archiwa, nie tylko po to, by odtworzyć fasony, ale by przywrócić emocje, które tamte ubrania niosły.
Dziś z nową czułością wracamy do projektów Gianfranco Ferré, do surowej elegancji przełamanej minimalizmem, do błyszczących topów, klapek na koturnie i jeansów noszonych z nonszalancją, której dziś trochę nam brakuje. Ale to nie tylko sentyment. To próba uchwycenia klimatu tamtych lat - beztroski podszytej brawurą, kiedy wszystko wydawało się "trochę za dużo", ale nie czuliśmy się jeszcze tak przemieleni przez algorytmy, newsy i autoanalizę. Moda sprzed lat pozwala dziś wrócić nam do starych, dobrych czasów.
