Choroby pasożytnicze skóry. Ta jest najgorsza

Świerzb to choroba skóry, która wcale nie jest taka rzadka, jak się mogłoby wydawać. Uporczywe swędzenie skóry to jej znak rozpoznawczy. Dowiedz się, jak można się nim zarazić i jak takiego zarażenia uniknąć.

123RF/PICSEL

Choroby pasożytnicze skóry. Ta jest najgorsza

Świerzb jest niebezpieczny w ciąży i podczas karmienia. To mit. Świerzb nie jest niebezpieczny w ciąży ani w okresie laktacji. Wbrew obiegowym opiniom, nie prowadzi też do poronienia. Przebieg zarażenia świerzbowcem może być bezobjawowy. To mit. Zarażenie pasożytem zawsze wywołuje silny świąd, o ile zarażona osoba zachowuje zdolność do jego odczuwania (brak odczuwania świądu ma miejsce w niektórych stanach neurologicznych). Źródło: Pap zdrowie
Trzeba odkazić wszystkie przedmioty domowego użytku jak czajnik, krzesła i dywany. To mit. Najczęściej wystarczy odkażenie bielizny, ubrań i pościeli. Dywanów i czajnika nie odkaża się. Zabawki można włożyć do zamrażarki ustawionej na mrożenie w temperaturze -20 stopni C, na 24 godziny. Można też na tydzień do 3 tygodni zapakować wszystko w worki plastikowe i odłożyć do schowka. Świerzbem można zarazić się w saunie, na siłowni lub na basenie. Na basenie zarażenie świerzbem jest mało prawdopodobne (bardziej grzybicą). Większe ryzyko jest na siłowni czy w saunie (wspólne ręczniki), aczkolwiek i to zdarza się sporadycznie. Leczenie jest uciążliwe, lek brudzi ubrania i ma nieprzyjemny zapach. Kiedyś leczenie było uciążliwe, jednak nowe leki są łatwe w użyciu i szybko działają. Świerzbowce mogą pokonywać duże odległości, np. przemieścić się z szafy na kanapę. To mit. Pasożyty te nie skaczą i przenoszą się przez bezpośredni kontakt. Świerzbowce mogą bytować tylko w warunkach ciepłych i wilgotnych. To mit. Świerzbowce lepiej się czują w środowisku ciepłym i wilgotnym, ale mogą bytować w bardziej niesprzyjających warunkach. W trakcie terapii świerzbu nie można się myć. To mit. W trakcie terapii przeciwświerzbowcowej trzeba się myć, ale rano. Lek musi jak najdłużej działać na skórze. Świerzb to choroba weneryczna. Można traktować świerzb również jako chorobę weneryczną, ale nie jest tak zawsze. W sposób nieweneryczny zaraża się większość osób młodych i w wieku podeszłym.
Skuteczny w walce ze świerzbem jest ocet, który zabija larwy i dorosłe osobniki zakwaszając pH skóry.To mit. Ocet jest nieskuteczny, nie jest zalecany przez dermatologów. Mamy preparaty siarki, permetrynę i iwermektynę, które skutecznie zwalczają pasożyty. Cebula i czosnek zabija drobnoustroje, więc może też zwalczyć świerzb. To mit. Zjedzenie czosnku i cebuli nie działa odkażająco skórę. Dermatolodzy nie zalecają także stosowania tych warzyw bezpośrednio na skórę. Woda utleniona jest skuteczna w leczeniu świerzbu.To mit. Wody utlenionej nie stosuje się do leczenia świerzbu. Po zakończonej kuracji trzeba ubrania wyprać w temperaturze 100 stopni Celsjusza. To fakt. Tak, ubrania trzeba wyprać w najwyższej możliwej temperaturze i prasować gorącym żelazkiem od wewnątrz. Można się zarazić przez pocałunek. To mit. Sam pocałunek rzadko prowadzi do zarażenia, bo świerzb nie bytuje na twarzy.
Świerzb powoduje swędzenie skóry. To fakt. Podstawowym objawem zwracającym uwagę chorego jest uporczywy świąd nasilający się w nocy. Świerzbu ciężko się pozbyć. To mit. Choroba leczy się stosunkowo łatwo dzięki nowym lekom wymagającym jednorazowego zastosowania. Świerzb lokalizuje się tylko w miejscach, gdzie skóra jest gruba. To mit. Świerzb lokalizować się może wszędzie, najrzadziej na plecach i głowie, a najczęściej na narządach płciowych, na dłoniach i stopach oraz na tułowiu. Świerzb wymaga leczenia w szpitalu. To mit. Leczenie nie wymaga hospitalizacji. Chory może leczyć się w warunkach domowych.
+6
Masz sugestie, uwagi albo widzisz błąd?
Dołącz do nas

Najnowsze