HIV - na co uważać?
Pierwsze objawy zakażenia wirusem HIV przypominają ciężką grypę. Wtedy łatwo o złą diagnozę.
Jak można zakazić się wirusem HIV?
Wirus HIV przenosi się głównie z krwią. Podstawową drogą zakażenia jest stosunek seksualny, głównie analny, gdyż śluzówka jelita jest bardziej niż pochwa podatna na mikrourazy, w wyniku których wirus zyskuje kontakt z krwią. Częsty sposób zakażenia to też wstrzykiwanie narkotyków jedną igłą przez kilka osób. Rzadziej dochodzi do zakażenia dziecka przez matkę podczas porodu lub karmienia piersią. U kobiet podatność na infekcję jest związana ze składem śluzu pochwowego. U tych, których śluz zawiera konkretny szczep pałeczek kwasu mlekowego (L. crispatus), cząsteczki HIV są skutecznie "wyłapywane" przez układ odpornościowy i usuwane.
Jakie są objawy zakażenia?
Pierwsze objawy występują zwykle w okresie od tygodnia do czterech tygodni od kontaktu z wirusem. Przypominają one ciężką grypę - z wysoką gorączką, powiększeniem węzłów chłonnych, bolącym gardłem, bólem głowy, mięśni i stawów. Na tułowiu może pojawić się czerwona, punkcikowata wysypka. W organizmie jest wówczas produkowanych dużo nowych cząsteczek wirusa, zatem w tym okresie zakażony bardzo łatwo może zakazić swego partnera seksualnego albo przekazać komuś HIV poprzez krew. Niestety, grypopodobne objawy rzadko bywają kojarzone akurat z tym wirusem. Zwłaszcza jeśli chory sam nie ujawni, że podejmował ryzykowne zachowania (np. uprawiał seks analny, seks bez prezerwatywy, zażywał dożylnie narkotyki). Postawienie diagnozy na tym etapie i wdrożenie terapii antyretrowirusowej pozwala powstrzymać rozwój choroby na dekady. Nieleczone zakażenie przechodzi w fazę przewlekłą, trwającą zwykle kolejne kilka lat, a następnie w AIDS.
Jaka jest różnica między HIV i AIDS?
Skróty te niesłusznie bywają stosowane zamiennie. AIDS to ostatnie stadium zakażenia HIV. Ilość białych krwinek, odpowiedzialnych za odporność, spada wtedy wyraźnie (liczba tzw. limfocytów CD4 spada poniżej 200/mm3), więc chory zaczyna być podatny na wszelkie zakażenia. Pojawiają się grzybice, pneumocystowe zapalenia płuc, toksoplazmoza lub gruźlica. Łatwiej rozwijają się też niektóre nowotwory. Bez leczenia chorzy na AIDS umierają zwykle w ciągu trzech lat od postawienia rozpoznania.
Wirus pod kontrolą
Istnieje kilka rodzajów terapii antyretrowirusowych, które blokują HIV, a niekiedy pozwalają zmniejszyć jego obecność w organizmie do poziomów niewykrywalnych żadnym testem.
Przyjmując leki, można żyć z HIV niemal tak długo, jak osoby niezakażone.
Trwają prace nad szczepionką chroniącą przed zachorowaniem. Dzięki niej układ odpornościowy ma skutecznie eliminować różne szczepy wirusa, gdy tylko pojawią się w organizmie.
