Zespół Goodpasture’a

Zespół Goodpasture’a to autoimmunologiczna dolegliwość, wyzwalająca stan zapalny naczyń krwionośnych. Choroba objawia się zazwyczaj wytworzeniem przeciwciał skierowanych przeciwko komórkom błony podstawnej naczyń kłębuszków nerkowych i pęcherzyków płucnych, prowadząc do uszkodzenia narządów.

Choroba ta najczęściej występuje pomiędzy 20. i 30. rokiem życia. Częściej dopada mężczyzn niż kobiety. Warto jednak pamiętać, że przebiega ona niezwykle dynamicznie i nawet w ciągu kilku dni może doprowadzić do niewydolności nerek i/lub płuc.

Dlatego bardzo istotne jest, by jak najszybciej wykonać badanie diagnostyczne. Lekarz pierwszego kontaktu powinien zlecić badania krwi w celu wykrycia w niej przeciwciał, podwyższonego stężenia kreatyniny i mocznika, co może wskazywać na uszkodzenie nerek. Dodatkowo konieczne jest przeprowadzenie badania moczu, by stwierdzić lub wykluczyć w nim obecność białka lub czerwonych krwinek.

W przypadku duszności, napadowego kaszlu i krwioplucia niezbędne będzie także przeprowadzenie badań układu oddechowego - poczynając od tradycyjnego osłuchania stetoskopem, które pozwoli na wychwycenie szmerów w oskrzelach i płucach, po zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej - może ono ujawnić plamiste zacienienia, czyli miejsca występowania zmian zapalnych. W najtrudniejszych przypadkach niezbędne może być wykonanie biopsji nerki lub płuca.

1. Chorym są podawane glikokortykosteroidy i cyklofosfamid. Ponadto jest wykonywana plazmafereza, tj. oczyszczanie osocza z niepożądanych związków.

2. Wdrożenie leczenia u co drugiego chorego przywraca pełną sprawność nerek. Jeśli narządy te nie podejmą pracy, zwykle dołączana jest hemodializa. Do rzadkości jednak należą sytuacje, by uszkodzone nerki podjęły pracę. Najczęściej niewydolność nerek jest już nieodwracalna.