Kobiety Józefa Piłsudskiego: Popełniały samobójstwa, popadały w szaleństwo, walczyły o Polskę
Gdy kochał, cały oddawał się miłości. Gdy tracił zainteresowanie, rzucał bez mrugnięcia okiem, czasem nie racząc nawet osobiście oznajmić o tym kochance. Józef Piłsudski przez całe życie wierny był tylko jednej kobiecie — Polsce, pozostałe był dla niego jedynie chwilową fascynacją.
- Pierwszą miłością Józefa Piłsudskiego była jego krewna, nazywana przez otoczenie "Ciotką Stefką".
- Ziuk (tak zwracała się do Józefa rodzina) kolejną kobietę poznał podczas zesłania na Syberię.
- Pierwszą żoną Józefa Piłsudskiego była działaczka socjalistyczna, 33-letnia rozwódka — Maria.
- Józef zdradził żonę z o wiele od siebie młodszą — Aleksandrą. Przez 15 lat pozostawał z nią w nieformalnym związku, będąc nadal mężem Marii. Aleksandra dała mu dwie córki: Wandę i Jadwigę. Dopiero po śmierci Marii, Józef ożenił się z Aleksandrą.
- Piłsudski w wieku 57 lat znów zdradził żonę, tym razem z dwudziestoośmioletnią Eugenią.
Stefania Lipman: Romans z ciotką
Pierwszą kobietą, która fascynowała seksualnie Józefa Piłsudskiego, była prawdopodobnie jego kuzynka, nazywana przez szeroki krąg studentów-konspiratorów “Ciotką". Stefania Lipman była patriotką, pełniła pomocnicze funkcje podczas powstania styczniowego w 1863 r., a po jego upadku brała udział w działaniach konspiracyjnych. Ciotka Stefka była bliską przyjaciółką Piłsudskich. W “Dzienniku" Bronisława Piłsudskiego można znaleźć fragmenty mówiące o tym, że Józef miał z nią romans. Pod datą 11 lutego 1883 r. starszy brat zapisał:
Ziuk (...) z ciocią większą część po obiedzie przepędza na całusach i targansach
Natomiast 27 sierpnia 1883 r. Bronisław Piłsudski pisze:
Ciocia z Ziuczkiem swoim pół dnia przepędza na łóżku albo u niego na kolanach. Wczoraj do 2 rozmawiała ciocia z nim gdy położył się, najlepiej będzie nazwać to nie rozmową, bo o niczym nie mówią, ale romansowaniem.
Choć zapiski Bronisia nie pozostawiają wątpliwości co do romansu pomiędzy trzydziestokilkuletnią kobietą a szesnastoletnim Józefem Piłsudskim, to należy brać pod uwagę, że autor “Dzienników" odczuwał sporą zazdrość wobec brata, który lepiej od niego się uczył i miał większe powodzenie towarzyskie.
Kiedy Zofia Zawisza-Kernowa pytała w 1930 r. o ten romans Zofię Kadenacową, siostrę Józefa Piłsudskiego, Zula miała zareagować w następujący sposób:
Pani Kadenacowa była przerażona, gdy się dowiedziała, że czytałam drażliwe ustępy z pamiętnika Bronisława Piłsudskiego, tyczące "Cioci Stefki". Widać było, że z tą całą kwestją nie umie się zupełnie pogodzić, ani wyciągnąć takich wniosków, jakby każdemu się nasuwały.
Trudno dziś orzec, które z rodzeństwa Józefa Piłsudskiego miało rację. Faktem jest, że gdy przyszły marszałek został aresztowany za udział w spisku przeciwko carowi Aleksandrowi III i zesłany na Sybir, swoje pierwsze listy z wygnania kierował właśnie do Stefanii Lipmanówny. W miarę pobytu Piłsudskiego na Syberii korespondencja stawała się coraz rzadsza, a to dlatego, że spotkał tam kolejną swoją miłość.
Stefania Lipman nigdy nie wyszła za mąż, zmarła na raka w wieku 72 lat, a jej grób znajduje się na cmentarzu na Rossie w Wilnie.
Leonarda Lewandowska: Listowne zerwanie
W 1887 r. Józef Piłsudski za udział w spisku przeciwko carowi Aleksandrowi III, został skazany na pięć lat osiedlenia na Syberii. W drodze na zesłanie wziął udział w buncie, podczas którego jeden z rosyjskich żołnierzy kolbą karabinu wybił mu dwa przednie zęby. Aby zamaskować ten mankament, Piłsudski do końca życia nosił wąsy.
Na Syberii Ziuk spotkał Leonardę Lewandowską - konspiratorkę, która za działalność przeciwko carowi, została tam zesłana wraz z siostrą i jej mężem. Sześć lat starsza od Józefa Leosia stała się jego kolejną wielką miłością. Młodzi ludzie szybko zamieszkali razem, a sielanka trwała jeszcze rok. W 1890 r. kobieta została zwolniona po odbyciu swojej kary.
Początkowo zakochani pisywali do siebie wypełnione miłością listy. Z czasem jednak ów zapał (szczególnie ze strony Piłsudskiego) stygł. W jednym z nich Józef przyznał się nawet do zdrady, którą wspaniałomyślna i zakochana Leosia mu wybaczyła. Jednak z każdym kolejnym listem widać, jak zmienia się stosunek Ziuka do kobiety. Początkowo pisał do niej “Ukochana", “Miła Leosiu" w ostatnich listach zwracał się do “Szanownej Panny Leonardy". Piłsudski ostatni list do swej syberyjskiej kochanki wysłał będąc już w Polsce, w Ciechocinku. Para nigdy się już nie spotkała, Leonarda do końca życia pozostała panną. Kobieta popełniając samobójstwo, ponoć na wieść o ślubie Piłsudskiego w 1899 r.
Maria Piłsudska: Małżeństwo zakończone chorobą psychiczną
Na ślubnym kobiercu w 1899 r. z Józefem Piłsudskim stanęła Maria z Koplewskich Juszkiewiczowa. Zaślubiny odbyły się w obrządku ewangelicko-augsburskim. Nie mógł to być katolicki ślub, gdyż panna młoda była rozwódką. Łącząc się węzłem małżeńskim z 33-letnią Marią, Józef miał 31 lat.
Maria słynęła z wielkiej inteligencji, ostrego dowcipu i urody. Na salonach nazywana była “Piękną Panią z Wilna". Podczas studiów kobieta angażowała się w ruch społeczno-narodowy i za tę działalność została uwięziona. Po uwolnieniu nie zaprzestała jednak swojej pracy i udzielała się na rzecz ruchów robotniczych oraz Polskiej Partii Socjalistycznej. Niektórzy historycy podejrzewają, że to pod wpływem żony, Józef Piłsudski zaangażował się w działania PPS.
Maria bardzo młodo wyszła za mąż za inżyniera Mariana Juszkiewicza, z którym miała córkę — Wandę. To małżeństwo nie przetrwało próby czasu i zakończyło się rozwodem. Zaangażowana w działalność konspiracyjną Maria, prowadziła w Wilnie salon, gdzie spotykali się i snuli plany spiskowcy. Podobno w konkury do pięknej rozwódki startowali Roman Dmowski i Józef Piłsudski, ale to młodszy od niej o dwa lata Ziuk zdobył serce “Pięknej Pani".
Pani Piłsudska była lwicą salonową, doskonale czuła się w towarzystwie, w przeciwieństwie do Józefa, którego długie przesiadywanie w kawiarniach nużyło. Podobno niejednokrotnie zdarzało się, że Ziuk pierwszy opuszczał spotkanie, a Maria wracała z niego późną porą.
Maria i Ziuk nie mieli dzieci, ale Józef bardzo lubił Wandę. Córka Marii zmarła w 1908 r. co wpędziło kobietę w chorobę psychiczną. Po śmierci Wandy, jej matka nigdy się już nie podniosła, stała się chorowita i słaba — tak na ciele, jak i na umyśle. Kobieta zmarła 17 sierpnia 1921 r. i została pochowana na cmentarzu na Rossie w Wilnie. Maria do końca życia pozostała żoną Józefa Piłsudskiego — nigdy nie zgodziła się na rozwód, choć od 1907 r. żyła w miłosnym trójkącie z mężem i Aleksandrą Szczerbińską.
Aleksandra Piłsudska: Ta druga
Józef Piłsudski poznał Aleksandrę Szczerbińską w 1906 r. gdy przyjechał na inspekcję magazynów broni gromadzonej przez PPS, za które odpowiadała piękna kobieta. Szczerbińska miała wówczas 24 lata i zafascynowała przyszłego Marszałka: młodością, urodą oraz oddaniem sprawie. 39-letni wówczas Piłsudski był zdaniem Aleksandry — stary. Jednak sława rewolucjonisty i urok osobisty, z którego słynął Ziuk, zadziałały. Gdy w 1907 r. organizowali napad na bank w Kijowie (nieudany), Józef Piłsudski wyznał jej miłość.
Po wybuchu I wojny światowej Aleksandra wstępuje do Legionów Polskich i zostaje przydzielona do oddziału wywiadowczo-kurierskiego I Brygady dowodzonej przez Józefa Piłsudskiego. Po rozwiązaniu oddziału działa w konspiracji, za co zostaje aresztowana. Zwolniona w 1916 r. wróciła do Warszawy.
Aleksandra przez 15 lat trwała w nieformalnym związku z Piłsudskim, w 1918 r. urodziła mu pierwszą córkę - Wandę (imię otrzymała po zmarłej córce Marii), a w 1920 r. Jadwigę. Przez cały ten czas Szczerbińska dla społeczeństwa jest panną z dziećmi. Maria Piłsudska bowiem aż do śmierci nie zgodziłą się na rozwód. Pierwsza żona Piłsudskiego zmarła w sierpniu, a już 25 października 1921 r. roku odbył się jego ślub z Aleksandrą w Belwederze.
Zobacz również: Józef Piłsudski. Ostatnie dni wielkiego wodza
Eugenia Lewicka: upojna Madera i tajemnicza śmierć
W niecałe trzy lata po zawarciu małżeństwa, Józef Piłsudski przebywając w uzdrowisku w Druskiennikach, poznał Eugenię Lewicką. Kobieta miała wówczas 28 lat, była współzałożycielką uzdrowiska i wielką propagatorką sportu oraz wychowania fizycznego, czym zainspirowała Naczelnika, który także zaczął kłaść duży nacisk na ten element edukacji. Eugenia Lewicka była doktorem wszech nauk medycznych Uniwersytetu Warszawskiego i wyjątkowo piękną kobietą. W chwili ich spotkania Józef Piłsudski miał 57 lat. Lewicka zamieszkała w Warszawie przy ulicy Belwederskiej tuż koło Belwederu, a Naczelnik podobno często wpadał do niej na herbatę. Warszawa huczała od plotek o ich romansie.
15 grudnia 1930 r. Eugenia Lewicka wraz z Józefem Piłsudskim wyjechała na Maderę, wróciła jednak z wyspy szybciej niż Naczelnik. O romansie męża miała dowiedzieć się bowiem Aleksandra Piłsudska, która zażądała, aby ten zerwał wszelkie stosunki z kochaną.
27 czerwca 1931 r. Eugenię Lewicką znaleziono nieprzytomną w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego. Kobieta trafiła do szpitala, gdzie zmarła dwa dni później w wyniku otrucia środkami chemicznymi. Nie wiadomo, czy kobieta chciała popełnić w ten sposób samobójstwo, została umyślnie otruta, czy był to wypadek. Jej ciało spoczęło na Powązkach. Piłsudski podobno przyszedł pożegnać tę miłość, ale po dziesięciu minutach opuścił tylną ławkę kościoła.
Przyglądając się kobietom Józefa Piłsudskiego, można zauważyć, że do 30 roku życia gustował w paniach starszych od siebie, a po 30 preferował młodsze. Wszystkie damy jego serca opisywano jako piękne, inteligentne i dowcipne. Naczelnikowi nie wystarczał jednak wygląd i intelekt, każda z jego kobiet odznaczała się też wyjątkowym hartem ducha i patriotyzmem.
