Nowe badania zaskakują. Oto co łączy cię z twoim psem

Jeśli kiedykolwiek miałeś wrażenie, że twój pies dokładnie wie, o czym myślisz, możesz mieć rację. Tak wynika z nowego badania, które wykazało, że mózgi psów synchronizują się z ludzkimi, gdy patrzą nam w oczy.

Psy wchodzą w interakcje z ludźmi skutecznie i blisko. Jednak podstawy neuronowe takiej międzygatunkowej komunikacji społecznej nie są poznane. Wiadomo, że sprzężenie aktywności międzymózgowej, tj. synchronizacja aktywności neuronowej między osobnikami, stanowi podstawę neuronalną interakcji społecznych.

To niedawno zainteresowało naukowców z Chińskiej Akademii Nauk, których badania opublikowano w Advanced Science.

Odkryli oni, że neurony w częściach mózgu odpowiedzialnych za uwagę, synchronizują się, a proces ten nasila się w miarę, jak psy i ludzie lepiej się poznają. Podczas interakcji społecznych aktywność mózgu człowieka i psa zostaje zsynchronizowana, a wzajemne wpatrywanie się i głaskanie wzmacnia to połączenie.

Dokładnie w ciągu pięciu dni synchronizacja między człowiekiem a psem wzrosła wraz z lepszą wzajemną znajomością, co sugeruje według badaczy dynamikę "lider-podążający", gdzie człowiek został opisany jako lider w tej relacji, a psy podążają za tą interakcją.

Od dawna wiadomo, że ludzkie mózgi synchronizują się, gdy wchodzimy w interakcje, ale jest to pierwszy przypadek zaobserwowania takiej synchronizacji u różnych gatunków.

Za każdym razem, gdy ludzie wchodzą w interakcje społeczne, wzorce aktywności w naszym mózgu i ciele zaczynają układać się w synchronizowane wzory. Podświadomie nasze tętno, oddech i aktywacja neuronów w mózgu stają się takie same, jak u ludzi wokół nas. W swoim artykule opublikowanym w czasopiśmie "Advanced Science" naukowcy wyjaśniają:

"Podczas interakcji społecznych jednostki wchodzące w interakcje nie są izolowane, lecz osadzone w systemie wielomózgowym".

Jednak do tej pory naukowcom nigdy nie udało się zaobserwować synchronizacji mózgów u przedstawicieli dwóch różnych gatunków. Aby sprawdzić, czy jest to możliwe, naukowcy wyposażyli pary ludzi i psów w monitory EEG, aby rejestrować poziom aktywności ich mózgów.

Psy wybrano jako zwierzęta doświadczalne, ponieważ badania wykazały, że psy tworzą z ludźmi niezwykle głęboką więź. Aktywność mózgu wcześniej nieznanych par była rejestrowana, gdy znajdowały się w osobnych pomieszczeniach, w tym samym pomieszczeniu, ale nie wchodziły ze sobą w interakcje, a także gdy głaskały się lub patrzyły sobie w oczy.

Komunikacja między ludźmi i psami ewoluowała przez ponad 30 000 lat, a psy zostały udomowione przez ludzi jako pierwsze ze względu na ich umiejętności łowieckie i zdolności obronne. Z czasem psy stały się integralnymi członkami wielu rodzin, zapewniając wsparcie emocjonalne i towarzystwo.

Co więcej, psy ewoluowały, aby odczytywać, rozumieć i reagować na szeroki zakres ludzkich stanów emocjonalnych i sygnałów komunikacyjnych za pomocą zachowań, mimiki twarzy, a nawet tonów głosu, oferując niezwykły poziom aktywnego towarzystwa, którego nie można często zaobserwować u innych udomowionych lub towarzyszących zwierząt, takich jak koty.

Jednak mechanizmy neuronalne leżące u podstaw charakterystycznej i skutecznej komunikacji między ludźmi a psami są w dużej mierze nieznane.

Dlatego naukowcy z biegiem zaawansowania technik badawczych postanowili wykorzystać do zbadania tego zagadnienia EEG, czyli elektroencefalograf. EEG jest nieinwazyjną metodą badania aktywności elektrycznej mózgu. Jest używana do rejestrowania fal mózgowych poprzez umieszczenie na powierzchni skóry głowy specjalnych elektrod. Elektrody te mierzą zmiany w aktywności elektrycznej neuronów w mózgu, które tworzą specyficzne wzorce zwane falami mózgowymi.

W tym badaniu EEG zostało wykorzystane do zarejestrowania poziomu aktywności fal mózgowych w konkretnych obszarach mózgów psów i ludzi.

Aktywność mózgu wcześniej nieznanych par była rejestrowana, gdy znajdowały się w osobnych pomieszczeniach, w tym samym pomieszczeniu, ale nie wchodziły ze sobą w interakcje, a także gdy głaskały się lub patrzyły sobie w oczy.

Naukowcy odkryli, że mózgi par "człowiek-pies" były o wiele bardziej zsynchronizowane, gdy pary wykonywały jakąś czynność, niż gdy znajdowały się po prostu w tym samym pomieszczeniu.

"Po raz pierwszy wykazaliśmy, że między ludźmi i psami występuje ukierunkowane sprzężenie międzymózgowe, szczególnie w okolicach czołowych i ciemieniowych, które odpowiadają za wspólną uwagę" - piszą naukowcy w raporcie badania.

Poziom synchronizacji również znacząco wzrósł w ciągu pięciu dni testów, w miarę jak pary coraz bardziej poznawały ludzi.

W drugiej części eksperymentu uczestników proszono albo o głaskanie psa bez nawiązywania kontaktu wzrokowego, albo o nawiązywanie kontaktu wzrokowego bez dotykania.

Obie formy interakcji podnosiły poziom synchronizacji mózgowej, jednak wpatrywanie się w przestrzeń wiązało się z większą aktywnością w obszarze czołowym mózgu, natomiast głaskanie powodowało aktywację w obszarze ciemieniowym.

Co ważne, synchronizacja uzyskana dzięki dotykowi i spojrzeniu była czymś więcej niż sumą tych interakcji z osobna.

Sugeruje to, że interakcje wykorzystujące więcej niż jedną formę komunikacji tworzą znacznie silniejsze połączenie na poziomie neuronalnym.

Im większy rozwój nauki i dostęp nowych narzędzi badań, tym lepsza możliwość poznania funkcjonowania ludzi i zwierząt. Dzięki takim badaniom możemy więcej wiedzieć na temat zwierząt, choć dzieli nas bariera rozwojowa, a tym samym językowa.

Dlatego wykorzystywanie wyników badań w życiu codziennym jest tak istotne. Dzięki badaniom naukowców z Chińskiej Akademii Nauk wiemy, że nawet na poziomie neuronalnym ważne jest budowanie więzi z psem, z którym żyjemy pod jednym dachem. Co więcej, badania potwierdziły, że zwierzę jest zdolne do kontaktu z nami i że z biegiem czasu i z rosnącym zaangażowaniem w kontakt, utrwalane są więzi na linii człowiek-pies.

Mitem jest, że psu do życia wystarczy pokarm i dostęp do wody, a jego kontakty z człowiekiem są tylko troską o zaspokojenie potrzeb. Psy są zwierzętami społecznymi, które także potrzebują więzi społecznych, a najnowsze badania udowodniły, że ich wytwarzanie może odbywać się na poziomie międzygatunkowym, podkreślając rolę kontaktu wzrokowego i dotyku.