Cudowny hyzop
Hyzop jest półkrzewem, kwitnie od czerwca do sierpnia. Rośnie na suchych, słonecznych i skalistych zboczach, przeważnie na wapiennym podłożu. Pierwotnie obszar jego występowania ciągnął się od Hiszpanii po Morze Kaspijskie i północny Iran.
Kwitnąc na niebiesko ziele hyzopu, zebrane w lipcu i sierpniu, suszy się rozpostarte cienką warstwą w miejscu cienistym lub zawiesza związane w pęczki na sznurze. Surowiec ma zapach korzenny i gorzki smak. Działa podobnie jak szałwia lekarska. Jest środkiem napotnym i przynoszącym ulgę przy silnym kaszlu, chrypce i zaflegmieniu. Zawarte w nim garbniki działają ściągająco.
Najważniejszym składnikiem ziela są: olejek lotny zwykle zawierający głównie pineny, następnie garbniki, glikozyd flawonowy diosometyna oraz inne bliżej nie zbadane substancje.
Ziele hyzopu jest stosowane wewnętrznie głównie w medycynie ludowej w postaci odwarów przy nadmiernym poceniu się, przy kaszlu, zaburzeniach trawienia oraz jako środek przeciwskurczowy i wzmagający trawienie. Zewnętrznie odwar służy do płukania gardła. Z surowca otrzymuje się przez destylację olejek, który ma podobne zastosowanie co ziele. Zbyt duże dawki mogą jednak wywoływać skurcze.
Ziele świeże lub ususzone stosowane jest również jako przyprawa kuchenna. Olejek wchodzi w skład niektórych esencji korzennych. W Szwajcarii i Francji stosuje się go wraz z olejkiem piołunu do sporządzania gorzkich likierów i absyntu.
Szczególnie korzystne jest podawanie ziela hyzopu dzieciom, młodzieży i osobom w wieku podeszłym - zwłaszcza przy braku apetytu, a także podczas długo trwającej biegunki. Najlepiej łączyć hyzop z innymi surowcami dla wykorzystania synergizmu działania.
