Cukrzyca typu 2.

Najczęściej występujący na świecie rodzaj cukrzycy to cukrzyca typu 2. Ta postać choroby to ok. 90 proc. wszystkich przypadków cukrzycy. Co czwarty Polak może być zagrożony tym schorzeniem. Wielu z nas cierpi na tzw. stan przedcukrzycowy.

Na cukrzycę typu 2 (tzw. insulinoniezależną) najczęściej zapadają osoby po 45. roku życia. Narażeni są zwłaszcza ci, którzy jedzą zbyt kaloryczne posiłki (dużo czerwonego mięsa, białe pieczywo, mało owoców i warzyw), prowadzą siedzący tryb życia, mało się ruszają, palą papierosy. Choroba rozwija się wiele lat, długo nie dając żadnych objawów.

Tymczasem w organizmie powoduje spustoszenie: uszkadza nerki, wzrok, nerwy, serce i naczynia krwionośne. O cukrzycy mówimy, gdy poziom cukru we krwi jest stale podwyższony. Powodem może być np. zbyt mała ilość insuliny. Jest to hormon, który stanowi rodzaj klucza "otwierającego" komórki.

Dzięki temu mogą one wykorzystać krążącą we krwi glukozę i przetworzyć na energię. Cukrzyca typu 1 (tzw. insulinozależna) charakteryzuje się tym, że organizm (a konkretnie trzustka) nie produkuje insuliny. Dzieje się tak wtedy, gdy komórki trzustki wydzielające ten hormon zostały zniszczone.

Natomiast w przypadku cukrzycy typu 2 trzustka wytwarza insulinę, a mimo to stężenie glukozy we krwi wzrasta. Dochodzi do tego, ponieważ tkanki nie odpowiadają na nią właściwie. Przyczyny takiego stanu są różne: insulina jest wydzielana w niewystarczającej ilości albo zbyt późno po posiłku. Może dojść do tzw. insulinooporności komórek, gdy nie "otwierają się" one pod wpływem insuliny i glukoza nie przenika do ich wnętrza.

Przyczyną insulinooporności jest otyłość. Trzustka, aby utrzymać stężenie glukozy we krwi w normie, musi produkować coraz więcej i więcej insuliny. Komórki na nią jednak nie odpowiadają i nie wykorzystują glukozy, która pozostaje we krwi. Tak powstaje cukrzyca typu 2. Aby stwierdzić, czy chorujesz na nią, wystarczy wykonać pomiar glukozy we krwi.

Przy wykrytej cukrzycy typu 2 konieczna jest zmiana trybu życia i dieta. Ułatwia ona utrzymanie stałego poziomu cukru we krwi, dostarcza wszystkich niezbędnych substancji odżywczych oraz energii potrzebnej do funkcjonowania organizmu. I pomaga schudnąć osobom z nadwagą lub otyłym.

Jeśli diabetyk przestrzega diety (1000-1200 kcal), może schudnąć nawet 2,5 kg miesięcznie. Dzięki diecie normalizuje się także poziom cholesterolu oraz nadciśnienie tętnicze. Chory na cukrzycę powinien jadać 5 posiłków dziennie. Liczy się nie tylko ilość, ale także ich jakość.

Aż 25 proc. dziennego zapotrzebowania na kalorie powinno zaspokajać śniadanie, 15 proc. - drugie śniadanie, obiad - 35 proc., podwieczorek - 10 proc., a kolacja - 15 proc. Warto wziąć sobie do serca zalecenia dietetyków: zamiast smażyć - gotuj na parze, piecz (np. w folii), duś. Wybieraj produkty jak najmniej przetworzone.

Jasny chleb zastąp pełnoziarnistym, ziemniaki i biały ryż - grubą kaszą, pełnoziarnistym makaronem lub brązowym ryżem. Zrezygnuj z pełnotłustych produktów mlecznych, tłustych mięs i wędlin (zwłaszcza wieprzowych) na korzyść chudego mięsa drobiowego. Jeśli masz nadwagę, zamiast masła jedz tylko miękkie margaryny ze stenolami lub sterolami, które obniżą cholesterol. Zamiast tłuszczów zwierzęcych używaj oleju rzepakowego i oliwy.

Jedz ryby 3 razy w tygodniu, ale i te przyrządzaj dietetycznie, np. piecz w folii. Do każdego posiłku dodawaj warzywa. Ograniczyć spożycie bananów, winogron i suszonych owoców. (zawierają za dużo cukru). Zrezygnuj ze słodyczy, napojów słodzonych, soków, nektarów i alkoholu. Oprócz diety niezwykle ważna jest nasza aktywność fizyczna. Najbardziej godne polecenia są: pływanie, jazda na nartach, siatkówka, aerobik, spacery w szybkim tempie, marszobiegi oraz nordic walking.