Dominujący i władczy choleryk
Choleryk to rodzaj temperamentu. Wyróżnił go już Hipokrates wraz z innymi trzema typami temperamentu. Choleryk jest przeciwieństwem flegmatyka, osobą pobudliwą z tendencją do bycia agresywną i stale niezadowoloną.
Skąd nazwa choleryk?
Hipokrates wyróżnił 4 rodzaje temperamentu, a każdy z nich jest bardzo dokładnie scharakteryzowany. Nazwa choleryk pochodzi z języka greckiego "hole", która oznacza "żółć", stąd określenie, że u tych ludzi dominującym narządem jest wątrobą, a humorem żółć. Stąd pochodzi często używane w języku potocznym "kogoś żółć zalewa", jako określenie szybkiego denerwowania się.
Cechy choleryka
Choleryk silnie przeżywa wszelkie emocje. Jest bardzo aktywny i emocjonalny. Jego głównym celem jest zdobycie dominacji, a inni powinni się mu podporządkować i cieszyć ciężką pracą. Jest dominujący, władczy, często krzyczy, denerwuje się, wpada w agresję. Mało się uśmiecha, dużo się zastanawia, zaciska szczęki i marszczy czoło. Dodatkowo uparcie dąży do tego, co zaplanował, nie dopuszcza do siebie myśli, że coś mogłoby zrujnować jego plany, mimo to często postępuje pochopnie, emocjonalnie. Oprócz tego ma wiele kompleksów, nastawiony jest na kierowanie ludźmi, na efektywną pracę. Nie akceptuje sprzeciwów, co wyraża krzykiem i zdenerwowaniem.
Jak postępować z cholerykiem?
Ważne, by uświadomić sobie, że choleryka nie można zmienić, można jedynie nauczyć się pewnych metod postępowania, które ułatwią życie osobom mającym inny temperament. Nie wolno wstydzić się szukania pomocy u specjalistów. Choleryk nie zmieni swojego usposobienia, pewne kwestie trzeba tolerować, bo wynikają z jego psychiki, ale należy wyznaczyć granice, których nie powinien przekraczać. Tutaj rola osób, które rozumieją, że żyją z cholerykiem. Muszą ustalić dokąd sięgać może złość, agresja, poczucie władzy. Często właśnie ustalenie takich granic ułatwia życie z cholerykiem.
