Nietrzymanie moczu. Ćwiczenia, zabiegi, wkładki

Przede wszystkim trzeba odwiedzić ginekologa, który oceni, jaki jest stan napięcia mięśni dna miednicy. W zależności od tego zaleci ćwiczenia mięśni Kegla, zaproponuje pessaroterapię lub leczenie zabiegowe.

W codziennej pielęgnacji pomogą specjalne wkładki higieniczne. Zwykłe podpaski, tampony czy wkładki nie zdadzą egzaminu, bo nie są przystosowane do wchłaniania moczu, a ich długotrwałe stosowanie może doprowadzić do podrażnienia okolic intymnych. Na rynku są specjalne produkty, które wchłaniają wilgoć oraz neutralizują nieprzyjemny zapach. Pamiętajmy jednak, że jedna wkładka na cały dzień to zdecydowanie za mało. Powinno się ją wymieniać co kilka godzin. Warto też korzystać z odświeżających chusteczek do higieny intymnej, a zwykłe mydło do mycia zamienić na żel do higieny intymnej.

Jedną ze skutecznych metod nieoperacyjnych jest pessaroterapia, czyli założenie pessara ginekologicznego. Pessar to krążek wykonany z silikonu. Włożony do pochwy, jest w niej utrzymywany przez mięśnie miednicy małej. Może być umieszczony na stałe lub czasowo. Ważne! Nosi się go w dzień i wyjmuje na noc. Pessary stosuje się w leczeniu wypadania macicy i wysiłkowego nietrzymania moczu. Przy wypadaniu macicy i pochwy stosuje się tzw. pessary kostkowe, wykorzystujące efekt podciśnienia. W celu dobrania pessara i założenia go najlepiej zgłosić się do ginekologa.

Laser. Zabieg z wykorzystaniem lasera stosuje się do wzmocnienia powięzi wewnątrzmiedniczej, obkurczenia ścian pochwy i obszaru ujścia cewki moczowej. Jest bezpieczny i niebolesny. Zazwyczaj wystarczy jeden, by załagodzić lub usunąć lekkie lub średnio nasilone wysiłkowe nietrzymanie moczu. Metoda ta nie jest jeszcze zbyt popularna i, niestety, NFZ jej nie refunduje. Koszt zabiegu to ok. 3 tys. zł.

Taśma. To tzw. zabieg Burcha. Polega na wszyciu specjalnej taśmy podtrzymującej narząd rodny. Wykonuje się go przezpochwowo. Pod cewką moczową robi się małe nacięcie, przez które wprowadza się specjalną tasiemkę, której zadaniem jest podtrzymywanie mięśni obsługujących cewkę moczową. Zabieg trwa ok. 15 minut i wykonuje się go w znieczuleniu dożylnym lub podpajęczynówkowym, a następnego dnia możemy wyjść do domu. Jest refundowany.

Warto je zacząć jak najwcześniej, zwłaszcza że na efekty trzeba poczekać co najmniej kilka miesięcy. Można je wykonywać, siedząc, stojąc, leżąc, w różnych sytuacjach, np. podczas oglądania telewizji lub w kolejce po zakupy. Najpierw należy ustalić położenie mięśni Kegla przez wprowadzenie do pochwy palca i zaciśnięcie mięśni tak, by wyczuć na palcu ich ucisk. Najlepiej zrobić to na leżąco. Ćwiczenia polegają na takim samym napinaniu tej grupy mięśni przez 5 sekund i rozluźnianiu ich. Wykonujemy serie po 5 skurczów i rozkurczów, i powtarzamy je 3 razy dziennie. Po tygodniu zwiększamy liczbę skurczów do 10-15 i wykonujemy codziennie po kilka serii. Można też naprzemiennie napinać i rozluźniać mięśnie tak szybko jak się da, w seriach po 5-10 powtórzeń. Ważne, aby podczas ćwiczeń mięśnie brzucha nie były napięte, dlatego na początku najlepiej ćwiczyć na leżąco, kładąc dłoń na brzuchu i kontrolując jego napinanie.

✔ Ruch. Bądźmy aktywni fizycznie i pilnujmy prawidłowej wagi. Ćwiczenia wzmacniają wszystkie mięśnie, także dna miednicy.

✔ Badania. Gdy nietrzymaniu moczu towarzyszy uczucie pieczenia i szczypania, zbadajmy mocz. Być może to zapalenie pęcherza, które leczy się antybiotykami.

✔ Kawa, coca-cola, papierosy, alkohol. Unikajmy ich. Kawa działa moczopędnie, a alkohol powoduje wiotczenie mięśni, także tych w dnie miednicy. Podobnie działają papierosy, dodatkowo osłabiając ścianki pęcherza. Zrezygnujmy też z coca-coli i soków cytrusowych. Cola działa moczopędnie ze względu na zawartość kofeiny i podrażnia pęcherz, bo zawiera szkodliwe kwasy. Podobnie podrażniają pęcherz soki cytrusowe.