Pies w ten sposób pokazuje ci zęby? To nie zawsze oznacza agresję
Psy najczęściej unoszą wargi, szczerząc swoje zęby, by dać jasny sygnał o tym, że dana sytuacja im się nie podoba. To najjaśniejszy, najbardziej czytelny sygnał, by oddalić się od psa i nie prowokować go swoim zachowaniem. Ale jest jedno zjawisko, w którym odsłonięte zęby psa wcale nie świadczą o agresji. Mowa tu o "submissive grin".
"Uległy uśmiech", czyli czym jest "submissive grin" u psa?
To zachowanie u psów nie jest tak popularne, jak warczenie w celu zdystansowania kogoś i nie występuje u każdego psa.
Jednak gdy już się to dzieje, niektórzy mogą pomylić to zachowanie z agresją. Mowa tu o specyficznym odsłonięciu przez psy zębów, jak podczas warczenia, gdy pies jest bliski ataku. Stąd problem u niektórych w zrozumieniu sytuacji w jakiej znalazł się pies.
Mowa tu o "submissive grin", czyli o poddańczym uśmiechu psa. W przeciwieństwie do groźnego warczenia czy pokazywania zębów w kontekście agresji, submissive grin nie jest przejawem wrogości.
To sygnał społeczny, który pies wysyła, aby okazać uległość, uspokoić drugą stronę i zasygnalizować brak złych intencji.
Ważny jednak jest tu kontekst i ułożenie ciała psa. W tym zachowaniu pies ma uszy położone do tyłu lub na boki, ogon ułożony nisko lub podkulony, czasem nim merda w takiej pozycji, dodatkowo postawa ciała jest uległa, niekiedy skulona, oczy lekko przymrużone.
Wówczas wystające zęby możemy zinterpretować jako psi uśmiech, który jest to wyrazem pokory i przyjaznych intencji.
Skąd wzięło się u psów takie zachowanie?
"Submissive grin", podobnie jak inne sygnały wysyłane przez psy, jest częścią repertuaru komunikacji społecznej tych zwierząt.
Ich zachowania są głęboko zakorzenione w instynktach, które pozwoliły przetrwać tym zwierzętom.
Pokazywanie zębów w formie "uśmiechu" może być elementem tzw. sygnałów uspokajających, czyli zachowań mających na celu rozładowanie napięcia w sytuacjach społecznych i pokazanie pewnej formy uległości lub bezkonfliktowości innemu osobnikowi.
Nie wszystkie psy wykazują to zachowanie - częściej pojawia się u ras szczególnie wrażliwych, łatwo podporządkowujących się ludziom, jak np. labradory, golden retrievery.
Często też jest to zachowanie wyuczone - jeśli pies zauważy, że "uśmiech" wywołuje pozytywną reakcję u człowieka (np. głaskanie, śmiech), może je powtarzać częściej.
