Miejsce koronacji Karola III. Przed turystami postawiono dziwny warunek

Opactwo Westminsterskie, czyli kolegiata św. Piotra w Westminsterze nazywana jest z angielskiego Westminster Abbey. Początkowo była to świątynia rzymskokatolicka, nad którą pieczę przez wieki sprawowali benedyktyni. Nie wiadomo kiedy dokładnie powstała na tym terenie, jedni historycy datują ją na VII, inni na VIII, a jeszcze inni na X wiek.

Legenda głosi, że w zamierzchłych czasach wczesnego średniowiecza w tym miejscu objawił się pewnemu rybakowi święty Piotr, stąd usytuowanie kościół pod wezwaniem tego apostoła.

Zobacz również: Jedli kolację, gdy do lokalu w Warszawie wszedł książę William. Zaskoczył nawet obsługę. Co z napiwkiem?

Od wczesnego średniowiecza w Westminsterze swoją siedzibę mieli benedyktyni, kres temu położyła reformacja. W 1540 r. zakon został przepędzony z opactwa przez Henryka VIII, założyciela nowej religii — anglikanizmu. Gdy władzę przejęła Maria I Tudor, przywróciła ona opactwo benedyktynom w 1553 r. jednak już kilka lat później Elżbieta I uczyniła je na powrót protestanckim.

W czasie wojny Opactwo Westminsterskie było celem niemieckich ataków. Hitlerowcom zależało na zburzeniu świątyni i po części się im to udało. Kilka bomb trafiło w budynek, w którym wybuchł pożar. Ogień jednak udało się ugasić i uratować historyczne skarby.

Miejsce koronacji Karola III, w przeciwieństwie do jej daty czy przebiegu, nie było żadną tajemnicą. Kolegiata św. Piotra w Westminsterze jest światkiem intronizacji najpierw angielskich, później brytyjskich władców od czasów Wilhelma Zdobywcy — księcia Normandii, który podbił Anglię i 25 grudnia 1066 r. koronował się na jej króla w Opactwie Westminsterskim.

Przez niespełna tysiąc lat (dokładnie 957) tylko dwóm królom nie nałożono korony w kolegiacie: w XV wieku Edwardowi V i w XX wieku Edwardowi VIII — pierwszy zmarł w kilka miesięcy po tym, jak został władcą Anglii i nie zdążył się koronować, drugi wybrał życie z amerykańską rozwódką i musiał zrzec się tronu na rzecz brata — Jerzego VI, ojca Elżbiety II.

Tysiącletnia historia opactwa w Westminsterze oraz fakt, że jest ono jedną z najważniejszych świątyń w Anglii, sprawiają, iż mieści się tu wiele drogocennych, z punktu widzenia historyka, artefaktów.

Można tutaj oglądać między innymi najstarsze drzwi w Anglii. Znajdziemy je w przedsionku wiodącym do kapitularza. Wrota zostały zbadane przez archeologów i nie ma wątpliwości, że pochodzą z XI wieku, co czyni je najstarszymi drzwiami na Wyspach.

W kolegiacie spoczywa 3300 osób zasłużonych dla Wielkiej Brytanii. Obok koronowanych głów, spoczęły tu szczątki mężów stanu, poetów i pisarzy, ludzi kultury, sztuki i polityki. W świątyni mieści się 450 grobowców i pomników.

Zobacz również: Wybrano 25 najpiękniejszych plaż na świecie. Warto je odwiedzić

Koronacja Karola III i księżnej małżonki Kamilli odbędzie się 6 maja 2023 r. w Opactwie Westminsterskim. Na skronie monarchy arcybiskup Canterbury włoży koronę Edwarda Wyznawcy, który władał Anglią w latach 1042 - 1066, a za swoją nienaganną, chrześcijańską postawę został kanonizowany. Korona świętego Edwarda używana podczas intronizacji brytyjskich władców nie jest jednak oryginałem z XI wieku, gdyż ten został zniszczony. W XVII wieku wykonano jej replikę, używając do tego złota, z którego zrobiony był pierwowzór i osadzono w nim 444 drogocenne kamienie. Korona św. Edwarda używana jest podczas intronizacji od 1911 r.

Innym artefaktem wykorzystywanym w czasie intronizacji jest Krzesło Koronacyjne. Na co dzień zwiedzający mogą podziwiać je jako eksponat podczas zwiedzania opactwa, ale w czasie koronacji zasiadają na nim władcy. Krzesło datowane jest na koniec XIII wieku i miało zostać wykonane na zlecenie Edward I Młota na Szkotów — władcy, który podbił Walię i uzależnił Szkocję od Anglii. Pierwszym koronowanym na nim monarchą był jego syn Edward II w 1308 r.   

Krzesło Koronacyjne Edwarda wykonano z drewna dębowego, a stało ono na Kamieniu Przeznaczenia — Stone of Scone, który Edward I zabrał ze Szkocji. Kamień ma niebagatelne znaczenie, był bowiem symbolem władzy szkockich królów, a zatem symbolem samorządności tej krainy. Elżbieta II zwróciła Kamień Przeznaczenia Szkotom w 1996 r. pod warunkiem jednak, że będą go wypożyczać na koronację kolejnych brytyjskich królów. Od czasu śmierci królowej Kamień Przeznaczenia rozpalał emocje — komentatorzy zastanawiali się, czy Szkocja wypożyczy kamień, uznając zwierzchność Karola III, czy może zatrzyma go u siebie, dając tym światu znak, że dąży do niezależności. Choć rzeczniczka Historic Environment Scotland potwierdziła, że Kamień zostanie przewieziony z Edynburga do Opactwa na czas koronacji, nadal jest wielu niedowiarków, którzy niczym niewierny Tomasz, muszą zobaczyć, by uwierzyć słowom Szkotów.

Ze względu na przygotowania do koronacji Karola III Opactwo Westminsterskie będzie zamknięte dla wiernych i zwiedzających od 25 kwietnia do 8 maja. Jednak w zamian kolegiata oferuje turystom niecodzienne doświadczenie.

W ramach trasy "Kościół i Korona" uruchomionej, by celebrować nowego monarchę, zwiedzający świątynię w dniach 15 maja - 29 lipca 2023 roku będą mogli przejść się tak zwanym Chodnikiem Cosmatiego, na którym podczas koronacji ustawiane jest Krzesło Koronacyjne. Jest to licząca ponad 800 lat posadzka wykonana ze szkła, metalu i marmuru. Ze względu na jej wartość historyczną, zazwyczaj turyści nie mogą się po niej przechadzać.

Jednak dla uczczenia nowego władcy Opactwo zdecydowało się pozwolić gościom na spacer po zabytkowym Chodniku, jest tylko jeden warunek, muszą zdjąć buty. Po chodniku można chodzić jedynie w skarpetkach!

Kolegiatę św. Piotra można zwiedzać od poniedziałku do soboty w godzinach 9.30 - 15.30. Aby wejść do Opactwa Westminsterskiego, trzeba kupić bilet, którego cena uzależniona jest od wieku:

W cenie biletu możemy skorzystać z audiobooka w języku polskim. Za wejście do kolegiaty zapłacimy ponad 130 zł, co niektórym może wydać się dość wysoką ceną. Szczególnie że z wyjątkiem pasjonatów historii, którzy mogą spędzić tam wiele godzin, przeciętemu turyście wycieczka po kolegiacie zajmuje około półtorej godziny.

Zobacz również: Mumie i skandale. Pogrzeby papieży wywoływały wiele emocji