Gdy skrada się Alzheimer
Alois Alzheimer nazwał tę chorobę "wielkim zapominaniem", ale nie chodzi tu tylko o utratę pamięci. W tym przypadku tracimy "własne ja". Dlatego warto wiedzieć, jak to się zaczyna.
Ta choroba nie jest nieuniknioną konsekwencją starzenia się, choć ujawnia się zwykle u ludzi 65+. Dlatego warto robić wszystko, by zachować mózg w dobrej kondycji i wcześnie zwrócić uwagę na niepokojące symptomy.
Jeśli znajdziesz swoje klucze w lodówce, a innym razem torebkę w piekarniku, niech Ci się zapali czerwona lampka. Ostatni etap choroby to już kompletny brak kontaktu z rzeczywistością. Wtedy nie ma ratunku. Im wcześniej podejmiesz leczenie, tym dłużej pozostaniesz sobą.
1. Trzy fazy choroby
Pierwsze stadium, tzw. wczesne, trwa zwykle od 2-5 lat. Na tym etapie chora osoba ma głównie kłopoty z pamięcią, orientacją w nowych miejscach oraz nauką czegoś nowego.
Drugie stadium trwa od 2 do 12 lat. Pamięć jest już bardziej zaburzona, chory zapomina imiona najbliższych, nie ufa bliskim, zaczyna unikać ludzi i gubi się nawet w znanym dobrze dotąd otoczeniu.
Trzecie stadium trwa od roku do trzech lat. Ta faza jest dla rodziny najtrudniejsza, bo kontakt z chorą osobą jest ograniczony do pojedynczych słów, nasilają się nawet trudności w kontroalowaniu czynności fizjologicznych. Chory zwykle wymaga już całodobowej opieki.
2. Te objawy w zachowaniu bliskiej osoby powinny Cię zaniepokoić. Zaburzenia pamięci krótkotrwałej. Chory zapomina, co robił przed chwilą, nie przyswaja nowych umiejętności. Kłopoty z planowaniem, pisaniem, liczeniem, robieniem zakupów i mówieniem. Taka osoba zapomina, co chciała powiedzieć i myli słowa. Jej wypowiedzi zawierają coraz mniej treści, coraz trudniej włączyć się jej do rozmowy. Utrata orientacji w czasie i przestrzeni. Choremu mieszają się daty, dni tygodnia, gubi się w miejscach, które do tej pory dobrze znał.
Unikanie kontaktów społecznych i utrata zainteresowania własnym hobby. Chora osoba przestaje spotykać się ze znajomymi i nie zajmuje się swoimi dotychczasowymi pasjami. Zaburzenia nastroju (m.in. apatia, lęki, urojenia) i zmiana osobowości. Człowiek towarzyski i komunikatywny staje się apatyczny, a pogodny robi się podejrzliwy. Problemy z oceną odległości, rozróżnianiem kolorów i zaburzenia widzenia.
Np. kiedy ktoś sięga po szklankę i ją omija lub gdy źle ocenia odległość i wydaje mu się, że coś znajduje się bliżej niż w rzeczywistości. Przekładanie przedmiotów. Chory znajduje swoje rzeczy w dziwnych miejscach.
IK
