Stwardnienie rozsiane: Wcześnie rozpoznaj problem

W terapii SM czas jest nie do przecenienia. Gdy tylko zauważysz jakieś sygnały, koniecznie zgłoś się do neurologa.

Stwardnienie rozsiane to przewlekłe zapalne schorzenie ośrodkowego układu nerwowego, które polega na nieprawidłowym przekazywaniu impulsów nerwowych. Zmiany są "rozsiane" po całym ciele. Choroba w wielu przypadkach prowadzi do niepełnosprawności. Niestety, SM jest nieuleczalne i bardzo nieprzewidywalne.

Objawy SM mogą występować z różnym nasileniem u poszczególnych pacjentów (zwykle po okresach zaostrzenia choroby następuje poprawa). Pierwsze niepokojące symptomy to: nagłe zaburzenia czucia jednostronne pogorszenie ostrości wzroku bolesne skurcze mięśni (zwłaszcza nóg) zawroty głowy zaburzenia równowagi nietrzymanie moczu kłopoty  z pamięcią i koncentracją  zaburzenia nastroju zmęczenie mrowienie i drętwienie rąk, nóg, palców i twarzy. 

Podobne objawy jak SM może dawać toczeń lub borelioza. Aby je wykluczyć, neurolog  kieruje na rezonans magnetyczny, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego i tomografię komputerową.  

• Im wcześniej pojawi się choroba (poniżej 25. roku życia), tym większe są szanse na zatrzymanie jej postępu. Gorsze prognozy dotyczą osób, u których SM rozpoznano po czterdziestce.
• Dwukrotnie częściej zapadają na nią kobiety  niż mężczyźni.
• Wysoka temperatura jest wrogiem osób z SM. Przegrzanie organizmu może osłabić m.in. funkcje poznawcze. Chorzy powinni unikać wysiłku fizycznego w czasie upałów, sauny czy zbyt gorących kąpieli.
• Zmniejszona ekspozycja na światło słoneczne, a także niedobór witaminy D to jedne z prawdopodobnych środowiskowych czynników ryzyka zachorowania na SM.
• Zła dieta, stres oraz przebyte infekcje (zwłaszcza półpasiec i ospa wietrzna) to kolejne czynniki mające wpływ na rozwój tej choroby.
• SM pogarsza też pamięć, dlatego chorzy powinni regularnie ćwiczyć mózg.